Tytuł sztuki (nawiązującej do Wesela Wyspiańskiego) zaczerpnięty został od nazwy tańca towarzyskiego La Cumparsita z Ameryki Południowej. Tango (w akcie III tańczy Wuj z Edkiem) odczytywane jest jako groteskowa diagnoza na temat roli i miejsca intelektualisty we współczesnym świecie, i - co ważniejsze - parodia rodzinnego dramatu stanowiąc namysł nad nihilizmem i anarchią, które demolują świat ludzkich wartości. Utwór zaliczany do teatru absurdu, choć sam Mrożek twierdził, że to opowieść realistyczna.