W 1905 roku na wzgórzu w Puszczy Bukowej postawiono pomnik. Miał formę usypanej z granitowych głazów skałki, z której wyrastała kamienna płyta z odlaną w brązie głową mężczyzny i napisem. Autorem portretu był Ludwig Manzel, niemiecki rzeźbiarz i rysownik, znany głównie dzięki fontannie jego imienia (Manzelbrunnen), częściej nazywanej pomnikiem Sediny.
Po 1945 roku trzymetrowy pomnik z granitu przewrócono i zrzucono do płytkiego dołu. Upadając pękł, a kamienie tworzące jego podstawę stoczyły się ze wzniesienia w głąb wąwozu.
Po 118 latach odkopano kamienie, z wysiłkiem złożono elementy pomnika w całość. I tak dr Carl Friedrich Meyer - wybitny szczeciński historyk, geograf i krajoznawca, który w 1889 roku założył Stowarzyszenie Miłośników Puszczy Bukowej powrócił na swoje miejsce. "Pod wysokimi bukami, które tak bardzo kochał...". A wszystko dzięki grupie pasjonatów pod wodzą Marka Łuczaka - komisarza policji, doktora historii, prezesa Pomorskiego Towarzystwa Historycznego.