Z tej okazji zaplanowano obchody w wielu miastach w Polsce, w tym w Warszawie, Krakowie i Gdańsku.
W Szczecinie w uroczystościach upamiętniających 82. rocznicę powstania Polskiego Państwa Podziemnego uczestniczył będzie wojewoda Zbigniew Bogucki.
Od 1998 roku 27 września jest obchodzony Dzień Polskiego Państwa Podziemnego, ustanowiony przez Sejm Rzeczpospolitej.
Polskie Państwo Podziemne objęło zasięgiem ziemie Rzeczpospolitej, które znalazły się pod okupacją niemiecką i sowiecką. Miało siły zbrojne i struktury cywilne, a w swym działaniu oraz instytucjach uwzględniało prawie wszystkie dziedziny życia. Funkcjonowało dzięki wielkiej determinacji i solidarności narodu. Państwo to było fenomenem na skalę światową, jego tajne struktury nie miały odpowiednika w żadnym innym kraju.
Działając w konspiracji, Polacy zorganizowali państwo z własnym podziałem administracyjnym, szkolnictwem i sądownictwem. Działała Rada Pomocy Żydom "Żegota", jedyna w Europie instytucja państwowa, ratująca Żydów od zagłady. Podczas okupacji wydawano książki, funkcjonowały tajne uczelnie wyższe, a także pomoc społeczna.
Po latach Wiesław Orleański z Szarych Szeregów wspominał, że ówczesna młodzież masowo przystępowała do konspiracji, gdyż uważała to za swój obowiązek.
- To nie był żaden przymus: wszyscy w szkole sami chętnie przystąpili do harcerstwa. Nikt nas nie prosił, tylko powiadomili, że zakładamy harcerstwo. Byłem akurat u Reytana [VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana – liceum ogólnokształcące znajdujące się przy ul. Wiktorskiej 30/32 w Warszawie - przyp. red.] i wszyscy wstąpiliśmy do Szarych Szeregów. To było naszym obowiązkiem, tak nas wychowano. Uważaliśmy, że jesteśmy zobowiązani wstąpić do konspiracji, walczyć o Polskę - wspominał Wiesław Orleański.
Polskie Państwo Podziemne podlegało Rządowi Rzeczpospolitej na Uchodźstwie. Jego struktura organizacyjna dzieliła się na pion wojskowy, który tworzyła Armii Krajowa, oraz pion cywilny, gdzie działała Delegatura Rządu na Kraj. Tworząc PP, czerpano z tradycji Powstania Styczniowego, w czasie którego działało tajne państwo z Tymczasowym Rządem Narodowym.
Służbę Zwycięstwu Polski powołał generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz, z pełnomocnictwa naczelnego wodza. SZP powstała w porozumieniu ze wszystkimi ważniejszymi stronnictwami politycznymi oraz dowódcą Armii "Warszawa" generałem Juliuszem Rómmlem i prezydentem stolicy - Stefanem Starzyńskim.
13 listopada 1939 roku SZP została przekształcona w Związek Walki Zbrojnej - ZWZ, z którego w 1942 roku utworzono Armię Krajową. Podczas zmian organizacyjnych przeprowadzonych w listopadzie 1939 roku generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz, dowódca Służby Zwycięstwu Polski, został mianowany komendantem Związku Walki Zbrojnej na obszar okupacji sowieckiej.
Ostatnim przesłaniem Polskiego Państwa Podziemnego była odezwa Rady Jedności Narodowej z 1 lipca 1945 roku, nazwana "Testamentem Polski Walczącej".
W dokumencie czytamy, że "demokracja to uznanie i zabezpieczenie równych praw mniejszych i większych narodów, aby ukrócić raz na zawsze dążenie mocarstw do hegemonii nad innymi narodami i do podziału świata na strefy wpływów".
- godz. 11 - złożenie kwiatów przed tablicą "Żołnierzom Armii Krajowej", Urząd Miasta w Szczecinie, ul. Armii Krajowej 1
- godz. 12 - apel pamięci i złożenie kwiatów pod pomnikiem "Na Chwałę Armii Krajowej", Cmentarz Centralny w Szczecinie
Od 1998 roku 27 września jest obchodzony Dzień Polskiego Państwa Podziemnego, ustanowiony przez Sejm Rzeczpospolitej.
Polskie Państwo Podziemne objęło zasięgiem ziemie Rzeczpospolitej, które znalazły się pod okupacją niemiecką i sowiecką. Miało siły zbrojne i struktury cywilne, a w swym działaniu oraz instytucjach uwzględniało prawie wszystkie dziedziny życia. Funkcjonowało dzięki wielkiej determinacji i solidarności narodu. Państwo to było fenomenem na skalę światową, jego tajne struktury nie miały odpowiednika w żadnym innym kraju.
Działając w konspiracji, Polacy zorganizowali państwo z własnym podziałem administracyjnym, szkolnictwem i sądownictwem. Działała Rada Pomocy Żydom "Żegota", jedyna w Europie instytucja państwowa, ratująca Żydów od zagłady. Podczas okupacji wydawano książki, funkcjonowały tajne uczelnie wyższe, a także pomoc społeczna.
Po latach Wiesław Orleański z Szarych Szeregów wspominał, że ówczesna młodzież masowo przystępowała do konspiracji, gdyż uważała to za swój obowiązek.
- To nie był żaden przymus: wszyscy w szkole sami chętnie przystąpili do harcerstwa. Nikt nas nie prosił, tylko powiadomili, że zakładamy harcerstwo. Byłem akurat u Reytana [VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana – liceum ogólnokształcące znajdujące się przy ul. Wiktorskiej 30/32 w Warszawie - przyp. red.] i wszyscy wstąpiliśmy do Szarych Szeregów. To było naszym obowiązkiem, tak nas wychowano. Uważaliśmy, że jesteśmy zobowiązani wstąpić do konspiracji, walczyć o Polskę - wspominał Wiesław Orleański.
Polskie Państwo Podziemne podlegało Rządowi Rzeczpospolitej na Uchodźstwie. Jego struktura organizacyjna dzieliła się na pion wojskowy, który tworzyła Armii Krajowa, oraz pion cywilny, gdzie działała Delegatura Rządu na Kraj. Tworząc PP, czerpano z tradycji Powstania Styczniowego, w czasie którego działało tajne państwo z Tymczasowym Rządem Narodowym.
Służbę Zwycięstwu Polski powołał generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz, z pełnomocnictwa naczelnego wodza. SZP powstała w porozumieniu ze wszystkimi ważniejszymi stronnictwami politycznymi oraz dowódcą Armii "Warszawa" generałem Juliuszem Rómmlem i prezydentem stolicy - Stefanem Starzyńskim.
13 listopada 1939 roku SZP została przekształcona w Związek Walki Zbrojnej - ZWZ, z którego w 1942 roku utworzono Armię Krajową. Podczas zmian organizacyjnych przeprowadzonych w listopadzie 1939 roku generał Michał Tokarzewski-Karaszewicz, dowódca Służby Zwycięstwu Polski, został mianowany komendantem Związku Walki Zbrojnej na obszar okupacji sowieckiej.
Ostatnim przesłaniem Polskiego Państwa Podziemnego była odezwa Rady Jedności Narodowej z 1 lipca 1945 roku, nazwana "Testamentem Polski Walczącej".
W dokumencie czytamy, że "demokracja to uznanie i zabezpieczenie równych praw mniejszych i większych narodów, aby ukrócić raz na zawsze dążenie mocarstw do hegemonii nad innymi narodami i do podziału świata na strefy wpływów".
- To nie był żaden przymus: wszyscy w szkole sami chętnie przystąpili do harcerstwa. Nikt nas nie prosił, tylko powiadomili, że zakładamy harcerstwo. Byłem akurat u Reytana [VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana – liceum ogólnokształcące znajdujące się przy ul. Wiktorskiej 30/32 w Warszawie - przyp. red.] i wszyscy wstąpiliśmy do Szarych Szeregów. To było naszym obowiązkiem, tak nas wychowano. Uważaliśmy, że jesteśmy zobowiązani wstąpić do konspiracji - wspominał Wiesław Orleański