Wyobraź sobie scenariusz: odpalasz sobie citybuildera. Rozbudowujesz miasto, zbierasz odpowiednie zasoby, wszystko idzie coraz lepiej. I po tygodniu burza przychodzi, wszystko niszczy, a ty biedaku zaczynasz jeszcze raz, tylko w innym miejscu. Do tego nie jesteś w pełni samodzielny - fakt, to ty budujesz czy ustalasz, ale królowa wydaje ci rozkazy, jakie budynki muszą powstać czy jakie surowce muszą spływać do stolicy. A, właśnie, bo poza utrzymaniem swojego tymczasowego miasta, musisz jeszcze pomóc utrzymać się stolicy. Bo przecież wszyscy walczycie z burzą. Jak królowa będzie niezadowolona - przegrywasz. Jak ludzie będą niezadowoleni - przegrywasz. Jak zabraknie ci surowców - przegrywasz. Jak las będzie niezadowolony - przegrywasz, serio. Against the Storm brzmi jak dramatyczna gra, w którą nie chce grać prawda? Oj nie macie pojęcia, jak to jest niepoprawny osąd.

Grę do recenzji dostaliśmy od wydawcy firmy Hooded Horse.

Like a Dragon Gaiden: The Man Who Erased His Name to kolejna, no niemal kolejna gra z serii Yakuza, czy właśnie Like a Dragon, bo jakiś czas temu mieliśmy do czynienia z liftingiem marki, która wyjaśnia losy głównego bohatera serii; Kiryu, który jakiś czas temu miał zginąć, później jednak znów pokazał się na ekranach, a ta odsłona wyjaśnia jego losy. Tak, to dość skomplikowane, ale właściwe dla tej serii jest to, że są jak kolejne odcinki serialu i fabularnie najwięcej frajdy sprawią tym, którzy śledzą historię przynajmniej od jakiegoś czasu. Choć w The Man Who Erased His Name można zagrać także, jeśli nie znaliście wcześniejszych przygód głównego bohatera.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Przyznam, że zanim nie dotarły do mnie gry traktujące o przygodach Naruto, to nie miałem okazji śledzić przygód tego blondyna. Więc - opowiadałem kiedyś o tym w recenzji trzeciej z serii gier "Ultimate Ninja Storm" - musiałem się podkształcić, poczytać w internecie. Już wtedy zauważyłem, że chociaż bardzo fajnie zrealizowana była ta gra, to adresowana jednak przede wszystkim do miłośników komiksów czy animacji. I to samo można powiedzieć o opisywanym teraz Naruto x Boruto: Ultimate Ninja Storm Connections - że to dla fanów. Tylko bardziej.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Od jakiegoś czasu stałem się miłośnikiem gier spokojnych, eksploracyjnych, z dużym naciskiem na fabułę, a mniejszym na akcję. Są to tytuły idealne do powolnej zabawy, gdzie nie liczy się wynik, a płynące z nich doznania. I taką grą jest Jusant od francuskiego studia Don't Nod, snująca opowieść o wodzie - ale bez wody, a jedynym stawianym wyzwaniem jest wspinaczka na szczyt olbrzymiej, skąpanej w słońcu wieży.

Grę do recenzji pobraliśmy w ramach abonamentu Xbox Game Pass.

W swoim życiu nie ograłem tylko trzech części serii Call of Duty. Gdy Activision zapowiedziało CoD: Modern Warfare 3, które miało być także rebootem gry z 2011 roku, byłem pewny, że kolejna odsłona pierwszoosobowej strzelanki wpadnie w moje ręce. Nim zagrałem naczytałem się, że kampania krótka, że mapy wtórne, masa błędów, że to, że tamto. A i tak finalnie kupi ją kilkanaście milionów graczy, bo tak się dzieje przecież od lat. I od razu trzeba wyjaśnić, że na pierwszy rzut oka mamy standard: kampania fabularna, tryby multiplayer i zombie. Ale headshot tkwi w szczegółach. Niestety jest to wielkie pudło.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

Mało jest gier, które mają tak oddaną społeczność, jak Football Manager. Są tego różne objawy - moderskie community jest ogromne, datapacki tworzone przez graczy pozwalają nam na tworzenie niezliczonej liczby rozgrywek czy klubów, a i są tacy, którzy na ważne mecze swojej drużyny ubierają się w garnitury i w pełni pochłaniają się rozgrywce, jakby w rzeczywistości siedzieli na ławce trenerskiej na wielkim stadionie. Sama seria ma już dwadzieścia lat, a jeżeli liczymy czasy pierwszych gier pod szyldem Championship Manager, które wyszły również spod rąk Sports Interactive, to możemy powiedzieć, że już od ponad 30 lat domorośli trenerzy robią cuda z drużynami na swoich komputerach.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

W pierwszym odruchu chciałem pisać coś w stylu: "Super Mario RPG to świetna propozycja dla wszystkich fanów gatunku". Ale - i owe "ale" przybrało całkiem spore rozmiary w mojej głowie - przecież komputerowe gry fabularne to i taki dajmy na to Starfield czy Skyrim, z widokiem z pierwszej osoby i wielgachną mapą. To gry w stylu "baldura" czy "diablo", także produkcje z mocną warstwą taktyczną - ale również "soulsy" albo wszelkie "japońskie dziwactwa". Więc nie, chyba jednak Super Mario RPG nie jest grą dla każdego. Ale każdemu mogę polecić, o ile jesteście otwarci na zwariowane pomysły w tym gatunku.

Grę do recenzji dostaliśmy od dystrybutora Nintendo na Polskę firmy Conquest entertainment a.s.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

"Niezwyciężony" to jedna z moich ulubionych książek mistrza, polskiego pisarza gatunku hard science fiction, filozofa i futurologa Stanisława Lema. Najlepszy polski autor stworzył wiele wybitnych dzieł, a wyprawa ratunkowa na planetę Regis III jest jedną z najważniejszych w moim życiu. I teraz wyobraźcie sobie, że rodzime studio Starward Industries stworzyło grę The Invincible, bazującą na tej książce. Grę nietypową, filozoficzną, będącą bardziej opowieścią i przeżyciem, niż czystą rozrywką.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy 11 bit studios.