Kiedy nad miastem już od prawie tygodnia łopotała polska flaga, zaczęli tu przybywać Polacy uwalniani z obozów i robót przymusowych, a także osadnicy, w mieście wciąż brakowało jednak polskiego kapłana.

Kościół Katolicki na Pomorzu Zachodnim zmagał się wtedy z brakiem trwałej struktury i poczuciem tymczasowości.

- Z tym właśnie zmierzył się Prymas August Hlond - podkreśla politolog prof. Krzysztof Kowalczyk, dyrektor Archiwum Państwowego w Szczecinie. - Rola Prymasa Hlonda to również kształtowanie struktury kościelnej, budowanie tkanki kościelnej niejako od podstaw, bo trzeba pamiętać o tym, że w okresie niemieckim dominowała tu ludność ewangelicka. Nie było silnej katolickiej struktury kościelnej.

Prymas zachęcał również do przenoszenia się na Ziemie Zachodnie. - Tym bardziej, że na Pomorzu Zachodnim brakowało kapłanów - dodaje ks. prof. Grzegorz Wejman. - Najbardziej dyspozycyjni w tym czasie byli księża chrystusowcy z Poznania i Potulic, dlatego pojawili się jako pierwsi w Stargardzie i w Szczecinie ks. Florian Berlik. 4 maja w dzień swoich imienin przyjechał do Szczecina a 6 maja obok dzisiejszej Bazyliki Mniejszej św. Jana Chrzciciela przy ulicy Bogurodzicy (wtedy wypalonym kościele), w dobrze zachowanej kaplicy mieszkańcy ówczesnego Szczecina, Polacy zgromadzili się na uroczystej mszy świętej.

Jej intencją była modlitwa za ojczyznę, Szczecin i polski zarząd miasta.