„By dojść do źródła, trzeba płynąć pod prąd.” To jedna z „Myśli nieuczesanych” genialnego aforysty, Stanisława Jerzego Leca.

Zbierają fotografie, pocztówki, dokumenty, przedmioty artystyczne i użytkowe oraz... wiedzę. Sprawiają, że Atlantydy nie znikają.

Wojciech Lizak, Marian Kalemba i Agata Rokicka zapraszają na drugą część opowieści o szczecińskich miłośnikach i kolekcjonerach.

Miłośnicy historii i kolekcjonerzy. Bez ich determinacji i pasji wiele faktów i artefaktów odeszłoby w niepamięć, w niebyt.

Jak amatorzy dbają o pamięć? - o tym dziś w "Rozmowach nieuczesanych", na które zapraszam w imieniu Wojciecha Lizaka, Mariana Kalemby i swoim własnym.

"Chcemy się dowiedzieć, w jaki sposób obecnie korzystacie z kompleksu zieleni składającego się z parku im. Stefana Żeromskiego, placu Mickiewicza i placu Praw Kobiet i jak powinny one wyglądać w przyszłości. Ciche miejsce kontemplacji, a może stymulująca przestrzeń pełna atrakcji? Odtworzenie historycznych szczegółów w duchu nostalgii, czy też nowe otwarcie z poszanowaniem tradycji miejsca?" Takimi słowami Miasto Szczecin zachęcało do wzięcia udziału w konsultacjach społecznych. Ten etap zakończył się 16 października. W oczekiwaniu na rezultaty - wędrujemy po historii tego miejsca.

Marian Kalemba, Wojciech Lizak i Agata Rokicka, zapraszamy.

Park Stefana Żeromskiego usytuowany jest w samym centrum Szczecina, tuż obok reprezentacyjnych Wałów Chrobrego. W odróżnieniu od Parku Kasprowicza powstawał stopniowo, przez lata.

"Marzenie Pana Ardanta". Wspólnie z Wojciechem Lizakiem i Marianem Kalembą zapraszamy na drugą część "Rozmów nieuczesanych" o Parku Żeromskiego.

Planowana jest rewitalizacja szczecińskiego parku Stefana Żeromskiego. To ostatni moment na wyrażenie swojej opinii na temat wyglądu i funkcji tego miejsca. Jeszcze tylko do środy (16 października) trwają konsultacje społeczne. Warto więc wypełnić ankietę na stronie konsultuj.szczecin.pl.

A tymczasem my wyruszamy do przeszłości tego miejsca - do czasów, gdy w głowie żołnierza napoleońskiego, majora Ardanta powstała myśl, by założyć park.

Marian Kalemba, Wojciech Lizak i Agata Rokicka, zapraszamy.

Swoją Łasztownię ma Królewiec, Amsterdam, Elbląg, Wismar, Gdańsk, Stralsund, Lubeka, Rostock i Ryga. Szczecińska Łasztownia do II wojny światowej tętniła życiem, nie tylko portowym. W latach 1942–1944, w wyniku kilkukrotnych nalotów lotnictwa alianckiego na Szczecin, wyspa, została doszczętnie zniszczona.

Powojenna historia Łasztowni w „Rozmowach nieuczesanych”. Zapraszają Marian Kalemba, Wojciech Lizak i Agata Rokicka.

Powracamy do tematu Łasztowni. Ta szczecińska wyspa, wykorzystywana od wieków jako przestrzeń portowa, zmieniała się w czasie. Na przełomie XIX i XX wieku XVIII-wieczna zabudowa w większości została zastąpiona nową, powstałą w stylu secesyjnym. Budowano również fabryki i zakłady produkcyjne, np. cukrownię, która po wojnie funkcjonowała jako fabryka czekolady. Unoszący się w rejonie Trasy Zamkowej, bulwarów, a nawet Wałów Chrobrego zapach czekolady stał się wizytówką Szczecina.

Łasztownia (dawniej Lastadia) - to wyspa położona praktycznie w centrum miasta, a jednak przez lata była od niego odcięta. Po wojnie ta pełna tajemnic przestrzeń niszczała, była coraz bardziej zapomniana, Teraz zmienia się na naszych oczach.

Łasztownia - przedwczoraj, wczoraj i dziś. Marian Kalemba, Wojciech Lizak i Agata Rokicka zapraszają na wędrówkę po wyspie i... po czasie.

Dawny cmentarz gminy francuskiej w dzisiejszym parku Żeromskego. Kopiec Napoleona. Cmentarz jeńców francuskich przy ul. Litewskiej – nieistniejąca nekropolia, gdzie pochowano jeńców z okresu wojny prusko – francuskiej 1870/1871 r.

Czy w Szczecinie zachowały się jeszcze inne ślady francuskiej obecności w Szczecinie? O tym w "Rozmowach nieuczesanych". Agata Rokicka, zapraszam w imieniu Wojciecha Lizaka i Mariana Kalemby, który - przypomnijmy - jest wiceprezesem Alliance Française Szczecin.