Zaczęło się od tego, że basista Nick Beggs zaintonował spontanicznie kilka słów, które stały się podstawą refrenu i częściowo też zwrotki. Wokalista Limahl szybko podchwycił temat i zaczął dorzucać słowa od siebie. W ten sposób panowie stworzyli razem tekst. Potem razem z resztą zespołu dorobili do tego muzykę. Prace nad ostateczną wersją utworu trwały jednak bardzo długo. Chłopaki wiedzieli, że mają fajny pomysł i chcieli go dopieścić, jak się tylko da. W ciągu sześciu miesięcy powstały cztery wersje demo tego utworu, a potem, gdy w studiu nagrywana była już ostateczna wersja na singiel, w dalszym ciągu nanoszone były różne poprawki.

Niemal każda gwiazda rocka ma w swoim dorobku jakąś piosenkę z kobiecym imieniem w treści - tak przynajmniej pomyślał sobie kiedyś Richard Marx, który postanowił, że i on taką piosenkę stworzy.

O powstaniu tej piosenki zdecydował szczęśliwy zbieg okoliczności, bo wcale nie była ona planowana. Zaczęło się od tego, że Pat Metheny ze swoim zespołem zaangażowany został do skomponowania i nagrania muzyki do filmu Johna Schlesingera ,,Sokół i koka" (The Falcon and The Snowman).

To piosenka z trzeciej i ostatniej płyty Sisters Of Mercy z roku 1990, zatytułowanej ,,Vision Thing”. Mimo że Andrew Eldritch wciąż prowadzi działalność tego zespołu, to jednak nie wydaje on nowych płyt, tylko koncertuje i w czasie koncertów można jedynie usłyszeć nowe utwory.

Wszystko zaczęło się już gdzieś na początku lat 80 od zespołu, który nazywał się Streets, utworzonego przez pięciu młodych Holendrów. Niedługo potem, w roku 1984 udało im się nawet podpisać kontrakt płytowy, z tym że okazało się, iż istnieje już grupa o takiej nazwie, więc panowie przemianowali się na Ten Sharp. Wydawane przez nich single przepadały jednak z kretesem. Firma płytowa straciła więc cierpliwość i zespół został bez kontraktu.

Od tego utworu zaczęła się w roku 2000 wielka kariera angielskiej piosenkarki Sophie Ellis Bextor, która wcześniej była wokalistką zespołu rockowego The Audience, nagrywała też gościnnie z grupą Manic Street Preachers. Karierę zrobiła jednak w zupełnie innej stylistyce muzycznej, gdy z propozycją współpracy zgłosił się do niej mało znany włoski didżej Cristiano Spiller. Ona była akurat wtedy na zakręcie, jej zespół się rozpadł, sama nie wiedziała, co dalej... Skorzystała więc ufnie z propozycji Spillera.

To piosenka z wydanej w roku 1989 roku płyty o takim samym tytule ,,The Sensual World”. Do dziś album ten kupiło już ponad pięć milionów ludzi na całym świecie.

Nik Kershaw już w szkole grywał na gitarze w zespole rockowym Half Pint Hog, ale po skończeniu edukacji poszedł do pracy biurowej. Przez 3 lata pracował na pośredniaku, czyli w Urzędzie Pracy w Ipswich.

Piosenkę tę skomponował i napisał do niej słowa Daryl Hall i to on razem z Johnem Oatesem nagrał i wydał ją w oryginale już w roku 1980 na dziewiątym albumie duetu Hall & Oates, zatytułowanym ,,Voices". Wówczas jednak nie stała się ona przebojem. Hall & Oates nie stawiali na nią i nie wydali nawet na singlu.

To był rok 1980, kiedy klawiszowiec Richard Zatorski zamieścił w jednej z australijskich gazet w Melbourne ogłoszenie, że szuka gitarzysty, z którym mógłby grać i komponować piosenki. Odpowiedział na to ogłoszenie niejaki David Sterry. Panowie znaleźli potem basistę, a z czasem doszedł perkusista i tak narodziła się grupa The Wires. Okazało się jednak, że w Anglii działał już zespół Wire, więc przemianowali się na Private Life. Ale i ta nazwa była zastrzeżona, bo w Sidney działał zespół Private Life, który zagroził zresztą procesem sądowym, więc ostatecznie grupa nazwała się Real Life.