Czytam i w pierwszej chwili nie wiem o co chodzi. "Sedov"? Czy to statek niemiecki? Bo jeśli rosyjski, to zgodnie z tradycją powinno się pisać "Siedow", a nazwisko kapitana: "Nikołaj Zorczenko". Jak tak pójdzie dalej to będziemy pisać "Poushkin", "Khroustchev", "Tolstoy" itp. Chyba, że tak napisano, bo na pokład wszedł Mr. Pyotr Kshysteck, firmujący "$t$et$in".

A jeśli można wiedzieć, to zgodnie z jaką tradycją ?

Yanchez pisze z pewnością i tak - Tiszner, Łinston Czerczil, Hiczkok, Rejmont, Kejcz, Dżon Łejn, Klint Istłód itd. Nie rozróżnia głoski od litery, ot co. No chyba, że to jakaś nowa tradycja.

Marchewo, tak to piszą Rosjanie stosujący do nazwisk obcych pisownię fonetyczną, bo zmusza ich do tego alfabet zwany grażdanką. My, mając do dyspozycji alfabet łaciński, słowiańskie alfabety cyrylickie (rosyjski, ukraiński, bułgarski itp.) możemy zapisać za pomocą transkrypcji lub transliteracji. Transliteracja stosowana jest w pracach naukowych, zwłaszcza w filologiach i w bibliotekach naukowych; natomiast transkrypcja w wypadkach, gdy potrzebne jest nam zapisanie, w sposób możliwie dokładny (ale nigdy idealny) dźwięków innego języka. I tu można podyskutować o literach i głoskach (nie wgłębiając się w dywagacje na temat fonemów, morfemów itp.).Transkrybowanie nazwisk rosyjskich ma bardzo długą tradycję (wystarczy zajrzeć do „Pana Tadeusza” czy „Trylogii” (tu ukłon do Katarzynki). Usankcjonowane zostało uchwałą Komitetu Językoznawstwa PAN z 20.01.1956. Zasady transliteracji określa Polska Norma PN-83- N-01201 z 1.07.1984. Rosjanie, wyrabiając sobie wizytówki ze swoimi nazwiskami pisanymi łaciną, opierają się na uproszczonej transliteracji. Jest to zrozumiałe, jeżeli weźmie się pod uwagę odbiorców informacji spoza języków słowiańskich, natomiast niektórzy Polacy próbują szpanować przepisując imiona i nazwiska z tychże wizytówek. Wygląda to nienaturalnie i właśnie niezgodnie z p o l s k i m zwyczajem językowym. NB: niektóre szczecińskie media w tym „temacie” poszły w kierunku tradycji, Polskie Radio Szczecin (które bardzo lubię) – nie. Ciekawe, jak nazwę statku przeczytała lektorka?