Szacuje się, że rokowania potrwają 18 miesięcy. Najpierw powinny być uzgodnione warunki wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii Europejskiej, a później przyszłe relacje Londynu z Brukselą.

Pierwsza runda rokowań ma trwać około siedmiu godzin. Najpierw spotkają się główni negocjatorzy, później ich zastępcy, a następnie grupy ekspertów.

Unia Europejska ogłosiła miesiąc temu swoje stanowisko negocjacyjne, kiedy kraje członkowskie zatwierdziły wytyczne dla Komisji Europejskiej do rozmów z Wielką Brytanią.

- Jesteśmy dobrze przygotowani. Mam jasny mandat do negocjacji i dobrany zespół - mówił wtedy główny unijny negocjator Michel Barnier. Priorytetem Unii ma być zagwarantowanie praw Europejczyków, w tym Polaków, mieszkających na Wyspach, a także rozliczenia finansowe.

Negocjacje w sprawie Brexitu rozpoczynają się prawie rok po referendum, w którym Brytyjczycy opowiedzieli się za wyjściem z Unii i trzy miesiące po oficjalnym poinformowaniu przez Wielką Brytanię o woli wyjścia ze Wspólnoty. Przedstawiciele obu stron mówią, że po dzisiejszej, pierwszej rundzie negocjacyjnej nie należy się wiele spodziewać, choć wyrażana jest nadzieja na poprawę atmosfery po wielu komentarzach zapowiadających trudne i bolesne negocjacje.

Brytyjski minister spraw zagranicznych Boris Johnson pytany w Luksemburgu o negocjacje, mówił: - Teraz najważniejsze jest to, by pomyśleć o nowym, pogłębionym, szczególnym partnerstwie, które chcemy stworzyć z naszymi przyjaciółmi.

Podczas rokowań, które potrwają prawie półtora roku, najpierw negocjowane mają być warunki wyjścia Wielkiej Brytanii z Unii, a dopiero później przyszłe relacje. Dla Wspólnoty priorytetem ma być zagwarantowanie praw Europejczyków, w tym Polaków na Wyspach, oraz rozliczenia finansowe. Oficjalnego stanowiska negocjacyjnego Wielkiej Brytanii jeszcze nie ma.

Wspólnota chce, by Londyn - mimo Brexitu - nadal wpłacał do obecnego, unijnego budżetu. Ale Wielka Brytania do tej pory oficjalnie nie przedstawiła swojego stanowiska, a powodem było zamieszanie na Wyspach po przyspieszonych wyborach w których konserwatyści stracili bezwzględną większość w parlamencie.