Była najdłużej panującym monarchą na świecie, oraz w historii Wielkiej Brytanii. 21 kwietnia skończyła 96 lat. W czerwcu minęła 70. rocznica objęcia tronu przez królową.

W ostatnich latach, Elżbieta II znacznie ograniczyła swoje oficjalne obowiązki, nie podjęła jednak decyzji o abdykacji. Uczestniczyła w najważniejszych uroczystościach państwowych, w których wcześniej towarzyszył jej mąż Filip Mountbatten, książę Edynburga, zmarły 9 kwietnia 2021 roku, w wieku 99 lat.

Elżbieta II pełniła przede wszystkim funkcję reprezentacyjną, podejmowała szefów państw i składała wizyty zagraniczne. Była też zwierzchnikiem Kościoła anglikańskiego. Jej rolę w państwie określał zwrot "The Queen reigns, but not rules", czyli: "Królowa panuje, ale nie rządzi". Faktyczną władzę w Wielkiej Brytanii sprawuje parlament, jednak trzy razy podczas swojego panowania królowa mianowała premiera w czasie kryzysów konstytucyjnych - w 1957, 1963 oraz w 1974 roku. Podczas swojego panowania przyjmowała na audiencji 14 premierów.

Królowa w czasie swojego panowania wygłosiła cztery nadzwyczajne orędzia do narodu. Były one związane między innymi z rozpoczęciem I wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku oraz w 1997-mym - ze śmiercią księżnej Diany, żony księcia Karola, następcy tronu. Ostatnie nadzwyczajne orędzie Elżbieta II wygłosiła 5 kwietnia 2020 roku, w związku z pandemią koronawirusa. Podziękowała w nim medykom oraz wszystkim służącym swoją pracą i poświęceniem w czasie pandemii.

Królowa Elżbieta II od lat cieszyła się poparciem ponad 80 procent Brytyjczyków. Była symbolem moralności i obyczajów, władczynią kojarzoną z imperium i tradycją, a równocześnie osobą otwartą. W 2012 roku wystąpiła w wideoklipie na otwarcie olimpiady w Londynie, w towarzystwie aktora Daniela Craiga.

Królowa Elżbieta II urodziła się 21 kwietnia 1926 roku w Londynie, jako córka Jerzego VI Windsora i Elżbiety Bowes-Lyon. Pochodziła w prostej linii od króla Egberta z dynastii saskiej, który w 829 roku zjednoczył Anglię pod swym panowaniem.

Na chrzcie otrzymała imiona: Elżbieta Aleksandra Maria. Była pierwszym dzieckiem księcia i księżnej Yorku, a także - trzecią w kolejności sukcesorką tronu. Sytuacja zmieniła się w 1936 roku, kiedy zmarł król Jerzy V, a tron objął jego najstarszy syn Edward VIII. Edward panował zaledwie 326 dni. Zrzekł się tronu dla Amerykanki Wallis Simpson, którą poślubił. Wtedy królem został ojciec Elżbiety - Jerzy VI, a ona - przyszłą następczynią tronu.

Księżniczka Elżbieta spędziła dzieciństwo w Londynie i w wiejskich rezydencjach dziadków. Edukację odebrała w domu pod kierunkiem Henryego Martena, późniejszego zastępcy rektora Eton College. Studiowała historię konstytucyjną, prawo, sztukę i muzykę. Pobierała także lekcje jazdy konnej. W czasie II wojny światowej została przeszkolona na kierowcę i mechanika, była oficerem w Pomocniczej Służbie Terytorialnej, awansując do stopnia kapitana.

20 listopada 1947 roku poślubiła Filipa, księcia Grecji i Danii, który zrzekł się tytułów grecko-duńskich i przeszedł z wyznania prawosławnego na anglikanizm. Przyjął nazwisko matki Battenberg w zanglicyzowanej formie Mountbatten, w dniu ślubu zaś otrzymał tytuł księcia Edynburga.

6 lutego 1952 roku Elżbieta wstąpiła na tron Zjednoczonego Królestwa Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej. Objęła panowanie po śmierci ojca króla Jerzego VI. Miała wówczas 25 lat. Uroczystość koronacji odbyła się później, 2 czerwca 1953 roku w Opactwie Westminsterskim, i po raz pierwszy w historii transmitowała ją telewizja.

Obejmując tron, Elżbieta II była matką dwojga dzieci: księcia Walii - Karola i księżniczki Anny. Potem urodziła jeszcze dwóch synów: Andrzeja i Edwarda.