Armia Krajowa została powołana rozkazem Naczelnego Wodza Władysława Sikorskiego 14 lutego 1942 roku. Powstała na bazie struktur Związku Walki Zbrojnej powołanego tuż po klęsce w 1939 roku. AK była zbrojnym ramieniem polskich władz w okupowanym kraju oraz integralną częścią Polskich Sił Zbrojnych.

Polska w trakcie II wojny światowej była jedynym okupowanym krajem w którym nie powstały żadne organizacje kolaborujące z Niemcami. Przeciwnie, Polacy w zdecydowanej większości byli lojalni wobec władz na uchodźstwie. "Na tym między innymi polegał fenomen Armii Krajowej" - podkreśla historyk dr Szymon Niedziela z Muzeum Powstania Warszawskiego. "Absolutnym fenomenem jest lojalność większości społeczeństwa w stosunku do państwa, którego armia została pokonana w 1939 roku" - powiedział historyk.

Poza oddziałami zbrojnymi Armia Krajowa w ramach swoich struktur stworzyła praktycznie całą administrację państwową działającą w pełnej konspiracji. "W jej działalność byli zaangażowani ludzie pracujący w wielu zawodach i pochodzący z różnych grup społecznych" - mówi historyk Katarzyna Utracka z Muzeum Powstania Warszawskiego. "Działają podziemne sądy, które wydają wyroki, powstają oddziały, które wykonują te wyroki. Istnieją podziemne zbrojownie, drukarnie, wydawane są książki. Działa administracja podziemna" - powiedziała Katarzyna Utracka.

Latem 1944 roku do Armii krajowej należało prawie 400 tysięcy osób. Historycy uważają, że prawdziwa liczba osób zaangażowanych z działanie podziemnego państwa była znacznie wyższa i ze względu na warunki konspiracji jest dziś trudna do ustalenia.