Wieloletni rektor krakowskiej szkoły teatralnej. Miał 77 lat. Informację podał portal onet.pl, powołując się na wiadomość od syna artysty Macieja Stuhra.

Należał do grona najbardziej wszechstronnych polskich artystów, odnajdywał się zarówno, w repertuarze dramatycznym, jak i komediowym. Niezapomniany jako "Wodzirej" w filmie Feliksa Falka, "Amator" u Krzysztofa Kieślowskiego czy Maks z "Seksmisji'' Juliusza Machulskiego. Debiutował w 1975 roku. Współpracował z najlepszymi reżyserami. Z Krzysztofem Kieślowskim przy obrazach "Blizna", "Przypadek" oraz w 10. części "Dekalogu" i "Białym" z "Trzech kolorów". Grał także u Andrzeja Wajdy i Agnieszki Holland.

Na scenie stworzył kreacje między innymi w "Nocy listopadowej", "Emigrantach", "Biesach", "Zbrodni i karze", "Weselu" oraz "Królu Ryszardzie". Grał tytułowe role w "Hamlecie" i "Kontrabasiście".

Odniósł liczne sukcesy, reżyserując filmy. Pierwszym jego dziełem był "Spis cudzołożnic" zrealizowany na podstawie powieści Jerzego Pilcha. W dorobku reżyserskim Jerzy Stuhr ma też produkcje nakręcone na kanwie własnych scenariuszy: "Historie miłosne", "Tydzień z życia mężczyzny", "Pogoda na jutro", "Korowód" czy "Obywatel". Otrzymał za nie wiele nagród.

W 2011 roku zagrał rzecznika prasowego Watykanu w obrazie "Habemus Papam: mamy papieża" Nanniego Morettiego. Występował w dubbingach, między innymi użyczył głosu postaci Osła w kilku filmach animowanych o przygodach Shreka.

W 2012 roku aktor ogłosił, że pokonał raka krtani, którego wykryto u niego rok wcześniej. Po chorobie zaczął aktywnie pomagać innym pacjentom onkologicznym, angażował się w kampanie społeczne promujące profilaktykę chorób nowotworowych. Powrócił na scenę w spektaklach Teatru Telewizji na żywo, zagrał we włoskim filmie "L'ultimo Papa Re" generała zakonu jezuitów, wydał kilka książek, między innymi: "Tak sobie myślę…", "Obywatel Stuhr. Z Jerzym i Maciejem rozmawia Ewa Winnicka" i "Ja kontra bas".

Jerzy Stuhr miał też inne, poważne problemy zdrowotne - przeszedł zawał serca, co zaowocowało napisaniem książki "Sercowa choroba, czyli moje życie w sztuce". W lipcu 2020 roku przeszedł udar mózgu.

Artysta był laureatem wielu wyróżnień, został uhonorowany między innymi Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski oraz Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis. Otrzymał też nagrodę Krytyki Włoskiej i Nastro d'Argento - prestiżowe wyróżnienie Narodowego Syndykatu Włoskich Dziennikarzy Filmowych dla najlepszego twórcy europejskiego. Został także wyróżniony Wielką Nagrodą Festiwalu "Dwa Teatry - Sopot 2012" za wybitne kreacje aktorskie w Teatrze Polskiego Radia i Teatrze Telewizji.

Urodził się 18 kwietnia 1947 roku w Krakowie. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz Wydział Aktorski krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego). Jeszcze podczas studiów występował w teatrze STU, potem w Teatrze Starym. Od początku lat 80. współpracował z teatrami włoskimi.

W spektaklach reżyserowanych przez Konrada Swinarskiego, Jerzego Jarockiego i Andrzeja Wajdę stworzył wiele wybitnych ról, jak: Sekretarz w "Życiorysie", Piotr Wierchowieński w "Biesach", Piotr Wysocki w "Nocy Listopadowej", AA w "Emigrantach", Horodniczy w "Rewizorze".

Od 1991 do 1993 roku należał do Rady do spraw Kultury przy Prezydencie Rzeczpospolitej. Był rektorem krakowskiej PWST w latach 1990-1996 oraz 2002-2008. W 1994 roku uzyskał tytuł profesora.

Przewodniczył radzie Fundacji Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci im. ks. Józefa Tischnera. Organizację tę wspierał od 2004 roku. W 2014 został uhonorowany Orderem Uśmiechu, odznaczeniem za działania przynoszące radość dzieciom. Był też członkiem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu.

Ojciec aktora Macieja Stuhra i artystki malarki Marianny Stuhr.