W zestawieniu najczęściej spotykanych ptaków w parkach i ogrodach wyprzedził go tylko gawron. Nie znaczy to jednak, że w miastach wróbel ma się dobrze. Jego populacja w Warszawie od lat 70./80. XX w. do pierwszej dekady XXI wieku spadła o 47 - 48%, w Hamburgu o 75%, w Londynie o 60%. Największy wpływ na spadek liczebności wróbla w miastach może mieć mniejsza dostępność miejsc lęgowych. Wróble chętnie zakładają gniazda w szczelinach budynków, za rynnami, na poddaszach i stropodachach. W wyniku remontów i prac ociepleniowych takich miejsc jest coraz mniej. Z tego też względu w dzielnicach, gdzie dominuje starsze budownictwo wróbla spotkać możemy częściej.
Niekorzystny dla wróbla jest także spadek dostępności pokarmu. Coraz mniej jest naturalnych trawników, gdzie rosłyby chwasty (np. komosa, włośnica, rdest), których nasionami żywią się wróble. Mniej jest także krzewów, które stanowią nie tylko miejsce schronienia – ale także miejsce zdobywania stawonogów, którymi karmią swoje młode. Znane są także prace naukowe, które wykazują związek pomiędzy małą liczbą wróbli a wysokim poziomem promieniowania radiomagnetycznego i hałasem miejskim. Często mylimy wróbla z jego krewnym – mazurkiem. Wróbla rozpoznamy po szarej czapeczce i czarnym śliniaku, a mazurka najłatwiej rozpoznać po czarnej plamce na policzku.
Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków (OTOP) to założona w 1990 roku organizacja pozarządowa o statusie organizacji pożytku publicznego, zajmująca się ochroną dzikich ptaków i miejsc w których żyją. OTOP jest polskim przedstawicielem w międzynarodowej sieci organizacji ochrony ptaków, BirdLife International.
www.otop.org.pl