Na czele stoczniowców stanął Marian Jurczyk. Międzyzakładowy Komitet Strajkowy przedstawił 36 postulatów. Działał w nim m.in. Stanisław Wądołowski.

- Włączyłem się od razu w gremia - jakby kierownicze. Niektórzy koledzy byli ustawieni, niektórych trzeba było zostawić, wiedziałem, że są sprytni i dadzą sobie radę - wspomina Wądołowski.

Na początku stoczniowy komitet strajkowy poparło 21 zakładów pracy. Po tygodniu było ich już 150. Przepływ informacji był dość ograniczony - opowiada Wądołowski.

- Jak się rozpoczął strajk, to nie pozwolono wchodzić do nas dziennikarzom. Stąd nie mieliśmy wielu informacji, a przede wszystkim brakowało przesyłania na zewnątrz tego co robimy - mówi Stanisław Wądołowski.

Negocjacje z rządem trwały dwa tygodnie. Ostatecznie zakończyły się podpisaniem Porozumień sierpniowych. Ich rezultatem było utworzenie Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”.