Są gry, które po latach pamięta się jedynie z okładki i są gry takie jak Gothic. Legenda, która w Polsce stała się osobnym językiem, kulturą i rytuałem przejścia. A zaczęło się od dwóch nastolatków Dietera Hildebrandta oraz Ulfa Wohlersa, którzy w latach 90. postanawiają stworzyć własne mroczne RPG w pełnym 3D. I tak narodziło się Piranha Bytes. Studio, które nie miało budżetu, ale miało za to wizję.

I ważna uwaga, będą spoilery. Choć w zasadzie, czy można jeszcze zaspoilerować Gothica? To gra, którą większość z nas przeszła kilka razy i w której każdy zanim poznał sterowanie dostał łomot od pierwszej napotkanej postaci.

Rok 2001. Większość RPGów tych czasów jest patetyczna, czysta i grzeczna. A Gothic wrzuca nas prosto do kolonii karnej w Górniczej Dolinie. Król Rhobar II potrzebuje rudy do wojny z orkami. Magowie stawiają magiczną barierę, ale coś idzie nie tak i bariera więzi wszystkich, również ich samych. Władzę przejmują więźniowie. Rodzą się trzy frakcje: Stary Obóz, Nowy Obóz i Bractwo Śniącego.

A my wpadamy tam jako totalny nikt - Bezimienny. Ledwo wstaniemy po ciosie strażnika i pojawia się Diego. Pierwsza postać, która nie chce nas ani okraść, ani pobić, tylko spokojnie tłumaczy zasady tego świata. Kto tu rządzi? Komu ufać, a kogo omijać szerokim łukiem. To Diego prowadzi nas do Starego Obozu i wprowadza w hierarchię kolonii. W tym brutalnym miejscu to pierwszy człowiek, który wygląda jakby widział takich jak my setki razy i nadal chciało mu się pomagać.

Sterowanie: Ctrl + strzałka, walka: kierunki + przytrzymanie. A jednak, gdy już to opanujesz, gra nagle robi klik i wciąga jak bagno Bractwa. Bezimienny odkrywa prawdę. Śniący to nie Bóg, tylko demon, który wypaczył barierę. Po zdobyciu Ulu-mulu, współpracy z orkiem Ur-Shakiem i naładowaniu legendarnego Uriziela, schodzi do świątyni i odcina kotwicę mocy demona, wysyłając go z powrotem w otchłań. Bariera pęłka, świątynia się wali, a Bezimienny ląduje pod stertą gruzu.

30 dni później ratuje nas Xardas. Świat się jednak zmienił. Smoki niszczą Górną Dolinę, orkowie nadciągają, a na wyspie szerzy się chaos. Do Khorinis przypływają paladyni pod dowództwem Lorda Hagena. Rolnicy z Onarem i Lee buntują się przeciw królowi, a miasto żyje jak prawdziwe.

Bezimienny zdobywa Oko Innosa, naprawia je po ataku Poszukiwaczy, walczy ze smokami i odkrywa, że nad wszystkim czuwa Smok Ożywiec na Dworze Irdorath. Noc Kruka to nowa kraina Jarkendar, piraci, ruiny Budowniczych, Kruk, Szpon Beliara i najostrzejszy klimat w całej serii. Dziś trudno mówić o Gothic 2 bez Nocy Kruka. W finale pokonujemy awatara Beliara, a Xardas wchłania jego moc i znika. Świątynia Irdorath zostaje zniszczona. Załoga opuszcza wyspę, a my wiemy, że to dopiero wstęp do jeszcze większej historii.

I tak płynnie przechodzimy do wydarzeń mających miejsce w ostatniej, trzeciej części serii Gothic, gdzie na kontynencie odkrywamy prawdę. Orkowie wygrali wojnę, magia runiczna nie działa, król Rhobar II jest uwięziony w Vengardzie, a Xardas stoi po stronie orków.

Świat otwiera przed nami trzy drogi: Innos - buntownicy, paladyni, Ogniste Puchary; Beliar - asasyni i pustynne Imperium Varantu; oraz Adanos - Magowie Wody, koczownicy i równowaga.

Wielka epicka opowieść niestety przykryta falą bugów i fatalną optymalizacją, ale fani wiedzą - pod spodem to był kawał genialnego RPG. W listopadzie tego roku minęło 17 lat od premiery dodatku do Gothica 3: Zmierzchu Bogów, pełnego błędów, ale ważnego jako epilog w całej historii.

Największym bohaterem tej serii jest jednak jej fandom. To właśnie gracze przez 20 lat utrzymują Gothica przy życiu. Przez te lata powstało setki nowych modów, zarówno do Gothica 3, jak i do Gothica 2. A o tych, o których warto wspomnieć, to Returning 2.0, setki godzin nowej fabuły, L’Hiver Edition, lifting grafiki i gameplayu, DirectX 11 Renderer nowe światło, nowa ostrość, nowe życie oraz Kroniki Myrtany: Archolos, darmowy gigant niosący ponad 100 godzin gry. I absolutny przełom. Parallel Universe Patch - fanowski dodatek, który przenosi obsługę tekstur do pamięci GPU, poprawia stabilność rozgrywki, dodaje wsparcie dla 4K, umożliwia zapis większych sejów, jak i dodaje tryb bez ramek. Dzięki temu Gothic 3 działa dziś lepiej niż w dniu premiery.

THQ Nordic i Alkimia Interactive pracują nad oficjalnym remakiem Gothica 1. Najważniejsze - wraca polski dubbing. Demo gry udowodniło, że twórcy słuchają fanów, a premiera zaplanowana jest na pierwszy kwartał 2026 roku. Przy czym będzie to też wielki test, czy da się odtworzyć magię Kolonii po dwóch dekadach.

Gothic nie jest tylko grą. Gothic jest przeżyciem.

Dał nam świat surowy i brutalny, muzykę, która zostaje na lata, sterowanie, które budowało charakter, memy, które żyją własnym życiem, jak i społeczność, która nie pozwala tej sadze umrzeć. Gothic nie należy do wydawców, Gothic należy do graczy i dlatego po tylu latach wciąż wracamy tam, gdzie wszystko się zaczęło - do Kolonii.