Akcja Pillars of Eternity II: Deadfire toczy się pięć lat po wydarzeniach z pierwszej części tej sagi. Druga część rozgrywa się na archipelagu Deadfire i rozpoczyna się w momencie, gdy bóg Eothas wnika w potężny, ukryty pod zamkiem Caed Nua posąg, tym samym niszczy twierdzę i niemal zabija naszego bohatera, który od teraz, no cóż, musi udowodnić, że zasługuje na drugą szansę i na to, by móc stąpać po tej magicznej krainie. Jak już wcześniej wspominałem, druga część Filarów Wieczności bezpośrednio nawiązuje do swojego pierwowzoru. Twórcy umożliwili więc zaimportowanie naszego zapisu z poprzedniej wersji gry, dzięki czemu nasze decyzje z jedynki w pewnym stopniu będą miały wpływ na wydarzenia w drugiej część. Zauważymy to m.in. w dialogach i drobnych modyfikacjach niektórych questów. Jest to oczywiście szczególnie ważne w odniesieniu do powracających w tej części członków naszej drużyny: Edera, Alotha i Palleginy.

Fabularnie Pillars of Eternity II to tytuł, który jest niezwykle skoncentrowany na eksploracji sporych rozmiarów mapy, zwłaszcza jej morskiej części. Do naszej dyspozycji mamy swój własny statek, którym poruszamy się po całym, tytułowym archipelagu Deadfire. Musimy więc pamiętać o tym, by przydzielić członkom naszej drużyny konkretne obowiązki - od strzelców, kucharzy, przez nawigatorów i sterników. Musimy zadbać także o samą łajbę, dobierając odpowiednie żagle, wzmacniając kil, czy montując potężne armaty. Jak już się pewnie domyślacie, wody archipelagu Deadfire nie należą niestety do tych z kategorii najspokojniejszych, więc przygotujcie się na prawdziwe potyczki na morzu i wymagające sporego sprytu walki 1 na 1. Celem takiego starcia jest oczywiście maksymalne zbliżenie się do naszego wroga i posłanie w niego serii z naszych śmiercionośnych dział, unikając jednocześnie uszkodzenia naszej łajby. Każda taka bitwa może zakończyć się tylko na dwa sposoby - zatopieniem statku lub abordażem i wymordowaniem całej załogi. Na zwycięzcę takiej potyczki czekają oczywiście, oprócz doświadczenia, które umożliwia dalszy rozwój naszych postaci, potężne zasoby monet i kosztowności. O przegranych nikt nie będzie tu pamiętał.

W Pillars of Eternity II: Deadfire czeka na Was jeszcze kilka znaczących zmian. Zaczynając od edytora postaci, którego interfejs został znacznie ulepszony. Do naszej dyspozycji twórcy oddali te same rasy co w poprzedniej części Filarów Wieczności. To m.in. krasnoludy, elfy, ludzie, Aumaua i Orlan, a także bogowie. Od tego jaki będzie nasz wybór zależeć będą na przykład statystyki naszych postaci, drzewka rozwoju, dialogi fabularne jak i to, jak będziemy traktowani przez niektórych NPC. Oprócz wyboru rasy decydujemy też oczywiście o profesji jaką trudnić się będą nasi protagoniści. Tutaj także wybór jest spory, od wojownika, barbarzyńcy i łucznika, przez kleryka i łotrzyka aż po maga. Żeby było ciekawiej te profesje możemy ze sobą mieszać i tworzyć tym samym naprawdę hybrydowych i uniwersalnych wojowników. I tak w Pillars of Eternity II możemy spokojnie stworzyć złodzieja-czarodzieja, który jest zdolny zarówno do walki wręcz jak i tej dystansowej, czy na przykład wojownika-druida, który w samym środku szaleńczej walki jest w stanie zmienić się w potężnego stwora. Łączenie dwóch profesji to naprawdę świetna zabawa, ale też i spore wyzwanie, bo do rozdysponowania w drzewku umiejętność na samym starcie mamy tyle samo punktów, co postaci o tylko jednej profesji. Tak więc na samym początku nadgorliwi mają trochę pod górkę, ale z biegiem czasu gra taką postacią to sama przyjemność. Warto także w tym miejscu odnotować fakt, że twórcy „Filarów” w końcu zdecydowali się na wprowadzenie drzewka talentów, które znacząco ułatwia nam rozwijanie postaci i dobór odpowiednich umiejętności, dzięki którym o wiele łatwiej uporamy się ze wszystkimi przeciwnikami, których spotkamy na naszej drodze.

Podsumowując, Pillars of Eternity II: Deadfire to jeden z ciekawszych, klasycznych RPG na rynku. To niezapomniany i oryginalny tytuł, ze spójną mechaniką i porywającym światem, który nagradza graczy chcących zagłębić się w meandry jego zawiłej fabuły. W połączeniu z nieliniową rozgrywką, dobrze napisanymi postaciami i świetną historią, Filary Wieczności przypominają nieco swojego protoplastę, czyli kultowego „Baldura”, a to chyba największy komplement dla tego typu produkcji. Naprawdę bardzo ciężko się tutaj do czegoś przyczepić, bo w przypadku „Pillarsów” trudno mówić tu o jakiś mankamentach. To gra kompletna, od fabuły, mechaniki, przez grafikę i klimatyczną muzykę. Obecny rynek gier i tak gorący odbiór najnowszego dziecka studia Obsidian pokazuje, jak bardzo brakuje na nim tego typu produkcji. Deadfire to po prostu jeszcze lepsza wersja pierwszej części tej sagi. Tytuł, który kolejny raz podnosi poprzeczkę, gra, która niesamowicie wciąga i tygodniami siedzi w głowie. Moim zdaniem to jedna z najlepszych gier w tym gatunku i potężny kandydat do gry roku. Mam nadzieję, że i Wam przypadnie ona do gustu. Cześć!