... czyli, przechodząc od razu do sedna, to naprawdę BARDZO wymagający zestaw zadań rajdowych do wykonania. Oczywiście, jeżeli są tu tacy, którzy w DiRT Rally 2.0 wygrywają rajdy prowadząc auto jedną ręką, popijając piwo i zagryzając kebabem - szacun dla Was! A dla nas - mniej utalentowanych wirtualnych kierowców - to prawdziwe, wielkie zadanie na długie godziny prób. Ja walczyłem na poziomie średnim (nie chodzi o ustawienia modelu jazdy a wymagania dotyczące czasu) i tylko pierwsze wyzwanie zaliczyłem z marszu.
Tak, zaczyna się niewinnie, najwolniejsze w stawce Mini, masz dowieźć nieuszkodzoną brykę do mety. A później - a później zaczynają się schody. Już abstrahuję od tego, że bardzo nie polubiłem się z autem, którym jeździmy przez prawie całą pierwszą część pakietu wyzwań. Prowadząc Ford Sierra RS Cosworth cały czas miałem wrażenie, że tył zaciekle próbuje wyprzedzić przód. Z drugiej strony, wymogło to na mnie prowadzenie z ogromną (jak na mnie, heh) precyzją. Niewątpliwie więc poprawiłem swoje umiejętności wirtualnego kierowcy. I skończył mi się słownik wyrazów brzydkich, heh.
W pewnym sensie - na filozofowanie mnie wzięło - tu kłaniają się rozważania o naturze czasu. Bo cóż to jest, powiecie, 4-5 czy 10 minut? Ot, mgnienie oka. Ale byle odcinek rajdu weryfikuje to wrażenie. Jeżeli chcecie przeżyć najintensywniejsze 4 minuty życia za kółkiem - polecam, adrenalina jest niesamowita. Nie wspominając o odcinkach trwających z 10 minut...
Żebyśmy też mieli jasność: całe DiRT Rally 2.0 to symulator "pełną gębą". Taki, co "jeńców nie bierze". Popełniasz błąd - dziękuję, wyleciałeś z trasy, auto jest uszkodzone i tak czy owak straciłeś szansę na dobry wynik w "generalce". I nie musi być to jakiś jeden "wielbłąd" - czasami to suma mini-problemów na trasie: odrobinę spóźnione wejście w zakręt, więc w następnym "z definicji" jesteś źle ustawiony, łapiesz pobocze - lądujesz na drzewie. Zresztą, oto właśnie w tej grze (hmm, grze?) chodzi, za to kochają ją fani. Właśnie za bezkompromisowe podejście do symulacji.
Jednak dodatek "Flat Out Pack" z wyzwaniami Colina McRae wynosi trudność tej gry na zupełnie nowy poziom. Oto - wydaje mi się - jadę "ile fabryka dała". Po czym na mecie okazuje się, że, hmm, jestem daleko z tyłu. No to jeszcze raz, i jeszcze raz - i odniosłem sukces dopiero gdy udało mi się pojechać bezbłędnie praktycznie cały odcinek z "gazem w podłodze". Ach - przecież to był ten scenariusz, gdy miałem uszkodzony silnik, prawda? Właśnie, scenariusze pogrupowano w kilka pakietów, odpowiadających etapom kariery Colina McRae. Żeby przejść do kolejnego, trzeba go odblokować radząc sobie z większością wyzwań z poprzedniego. A to zadania z jakimi mierzył się słynny Szkot. Jazda uszkodzonym autem, jazda w deszczu z uszkodzonym autem, jazda w nocy, odrabianie strat i start z końca stawki, a zadaniem jest wygrana - do wyboru do koloru.
Osobnym sprawdzianem są trasy przygotowane w ojczyźnie Colina McRae. Według zapowiedzi twórców, odcinki w Szkocji miały być wymagające - i zapewniam Was, że te zapowiedzi spełniono z nawiązką. Wąskie leśne dukty między wszechobecnymi balami drewna, pofałdowana droga gdzie naprawdę lepiej nie "zwiedzać pobocza" - no po prostu "żyć nie umierać". Wielu odcinków więc uczyłem się na pamięć. Bo co z tego, że według informacji od pilota powinienem "cisnąć" w bardzo szybkim zakręcie, skoro jeżeli źle w niego wjadę, to nierówność wyrzuca mnie na drzewa w następnym skręcie? I dopiero jak się nauczyłem, w którym momencie skręcić, kiedy odjąć gazu, kiedy dodać, byłem w stanie pokonać trasę odpowiednio szybko.
Bo jak wiadomo, o ile wyścigi rozgrywamy na elegancko wyasfaltowanych torach bez jakiś nierówności (z wyjątkiem "muldy" na ulicznym torze w Monaco) - tak rajdy rozgrywają się na jakiś leśnych czy też polnych drogach, ewentualnie na asfalcie normalnych dróg. Najlepiej: oblodzonych czy ośnieżonych wąskich górskich dróg jak w rajdzie Monte Carlo...
Na koniec tego tekstu wypada zauważyć, że właściwie to nawet nie jest recenzja. Bo jeżeli grasz w DiRT Rally 2.0 to i tak zdajesz sobie sprawę, jak niewybaczającą błędów jest produkcją. Tak po prostu. Przy okazji "Flat Out Pack" zmierzysz się po prostu z ekstra wyzwaniami, które - przynajmniej tak było w moim przypadku - tylko mogą pomóc w poprawie umiejętności rajdowca. Acz idzie za tym "krew, pot i łzy". Jeżeli wykupiłeś wcześniej którąś z przepustek sezonowych, dodatek dostaniesz za darmo, można go też oczywiście kupić osobno. I w menu gry pojawia się zakładka "Colin McRae". Reszta jest historią.
Ciekawostka - na PS4 jak wiadomo, można sprawdzić jaki procent graczy zdobył jakiś pucharek. W momencie pisania tego tekstu średnia dla dodatku "Flat Out Pack" wynosiła... 0,1 procenta graczy... Trochę mnie to pociesza, heh...
PS. Oczywiście, o ile nie mieliście wcześniej do czynienia z DiRT Rally 2.0, to polecam
recenzję Giermaszu. W skrócie, co już mogliście wywnioskować z tekstu powyżej - gra jest świetna, jeżeli nastawiacie się na symulator. Bezlitosny, dodajmy, symulator. Ale model jazdy jest, że tak powiem, "miodzio". A wszelcy fani arkadowych, zręcznościowych "ścigałek" z padem w ręce? No cóż, nie sądzę abyście się tu dobrze bawili.