Gdy wiesz, że za grę odpowiadają ludzie powiązani z takimi tytułami jak Limbo i Inside, to możesz zakładać, że otrzymasz produkcję głęboką, wciągającą i wybitną. Niestety Somerville, mimo wielu plusów, nie spełniło moich oczekiwań. Nie zbliżyło się nawet do wymienionych arcydzieł, stając się zupełnie przeciętną grą, choć miało zadatki na dużo więcej. Niezależne studio Jumpship zostało założone przez współtwórcę Limbo i Inside oraz byłego szefa firmy Playdead, która odpowiada za te tytuły. Musicie przyznać, że to dawało spore nadzieje na to, że Somerville będzie czymś więcej niż tylko grą, a bardziej przeżyciem, doznaniem, z ciekawą historią w tle.

Grę do recenzji pobraliśmy w ramach abonamentu.

Czy mitologia słowiańska może być dobrym tematem na grę? Mamy wiele udanych produkcji czerpiących garściami z zachodnich kultur, ale co z tą najbliższą naszemu sercu? Polskie studio The Parasight udowodniło, że także nasze legendy i wierzenia mają swój urok, a odpowiednio opowiedziane i zaprezentowane, mogą być naprawdę interesującą treścią gry. Bo Blacktail opowiadający historię młodej Jagi to naprawdę udana produkcja. Magiczna, tajemnicza i zachwycająca wizualnie.

Grę do recenzji dostaliśmy od wydawcy, firmy Focus Entertainment.

Czy można zrobić remaster remake'a? Podchwytliwe nieco pytanie - więc wyjaśnijmy może, że remake, to jak sama nazwa wskazuje zrobienie gry na nowo, na szkielecie orginalnej produkcji. Tak zrobiono z tytułem pierwotnie dedykowanym Super Nintendo Entertainment System. Napisaną na nowo wersją ze SNES-a czyli owym remake'm bawili się posiadacze przenośnej konsoli Sony PSP. Żeby wreszcie, po latach, na "dużej" konsoli pojawiła się odnowiona, zremasterowana wersja. A skoro wyjaśnienie tej nieco pokrętnej historii mamy już za sobą, to wypada przedstawić Tactics Ogre: Reborn wszystkim fanom taktycznych RPG. I bardzo gorąco wypada tę produkcję im polecić.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega

Idealny start, zapach palonej gumy roznosi się po dzielnicy i ruszając z szóstej pozycji już po chwili siedzę na zderzaku drugiego w stawce Lamborghini Murciélago SV. Pierwszy zakręt i driftując z impetem wbijam się w bok pięknego Ferrari LaFerrari, który zalicza czołówkę z jakimś cywilem. Odpalam nitro i ruszam w pościg za liderem. Do zabawy dołącza agresywna policja, której radiowozy dorównują osiągami najlepszym w stawce. Robi się gorąco. Atakująca mnie jednostka SWAT wpada w poślizg i we wstecznym lusterku podziwiam maestrię potężnego uderzenia pędzącego pick-upa w ścianę. Turbosprężarka wyje jak szalona, a ja zaliczam kilkusetmetrowy skok ze stojącej przy jezdni rampy. Lądowanie na barierkach, których drzazgi ozdabiają najbliższą okolicę, a latające znaki drogowe śmigają niczym wystrzelone rakiety. Dojeżdżam do autostrady, pedał w podłogę, nitro na full i już wiem, że prowadzący McLaren P1 GTR nie ma szans, bo mój Koenigsegg Regera zaraz osiągnie blisko 400 km/h. Tak, najnowsza część serii Need for Speed Unbound jest tym, o czym marzą duzi chłopcy.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Electronic Arts Polska.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

Evil West to bez wątpienia jedna z lepszych gier w portfolio polskiego studia Flying Wild Hog. Połączenie klimatu Dzikiego Zachodu z wampirami, strzelaniny z bijatyką, krwawej jatki z brutalnością oraz efektowności z liniowością. Ma swoje schematy i wady, ale czy mogę krytykować grę, przy której znakomicie się bawiłem, którą tuż po ukończeniu uruchomiłem ponownie? Oczywiście, że mogę, ale przede wszystkim chcę się skupić na plusach, których jest sporo.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Grę do recenzji dostaliśmy od twórców ze studia Illusion Ray.

Gdy tylko usłyszałem o Papeturze - co to za produkcja, jak została stworzona i o jakim gatunku tu mówimy - od razu pomyślałem, że bardzo przyjemnie byłoby ograć to właśnie na przenośnej konsoli. Siedząc wygodnie w fotelu czy na kanapie. Zresztą, tak na marginesie, nie pierwszy to raz, kiedy dobierałem sobie sprzęt do gry. Niektóre tytuły (przynajmniej dla mnie) lepiej sprawdzają się na wielkim ekranie, inne właśnie w taki, nieco bardziej intymny sposób. Bo Papetura jest bardzo poetycka. A tomik wierszy najlepiej trzymać w ręce, prawda?

Grę do recenzji dostaliśmy od wydawcy firmy Feardemic.