Tu właściwie trudno było obrać inną ścieżkę. A Quiet Place: The Road Ahead to produkcja na podstawie filmu "Ciche miejsce" i trudno sobie wyobrazić, żeby była czymś innym niż skradanką. Choć z dodatkowymi opcjami. Nie, nie narzekam, czasem oczywiste rozwiązania są najlepsze.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, firmy Saber Interactive.

Japońskie gry RPG potrafią wzbudzać skrajne emocje wśród graczy z zachodniej części świata. Tak jak część z nich uwielbia "mangowe oczy", fikuśne ubranka, turową walkę i kreowane w tych tytułach światy, historie oraz relacje między postaciami w drużynie - tak druga część wszystkich wyżej wymienionych elementów albo wręcz nie cierpi, albo - w najlepszym przypadku - ocenia, że to nie jest stylistyka dla nich. Warto o tym wspomnieć już na wstępie, bo opisywane właśnie Romancing SaGa 2: Revenge of the Seven ma je wszystkie. I do tego grafikę, która jest w sam raz, żeby nie przeszkadzać w zabawie, ale "opadu szczęki", także w gatunku, nie powoduje.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od dystrybutora, firmy Cenega.

Jedną z metryk, którą można ocenić daną grę, jest mnogość emocji, jaką wywołuje rozgrywka. Najbardziej pamiętamy te momenty, kiedy gra nas zaskoczy, przewiezie na emocjonalnym rollercoasterze a potem jeszcze wrzuci nas w spiralę i zostawi nas z niedosytem, ale i satysfakcją. Poczuciem spełnienia, ale również wewnętrzną potrzebą przyspieszenia wyjścia sequelu. Nie wszystkie tytuły jednak takie są. Nie mówię o skrajnych gniotach, ale od czasu do pory na dyski twarde graczy trafia gra, podczas której jedyne pytanie, jakie się nasuwa, to „Co tu się najlepszego dzieje?” I właśnie Squirrel with a Gun wylądowało i na moim sprzęcie.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, Maximum Entertainment.

Chyba po raz pierwszy nie wystawię na koniec oceny, gdyż Dagon: Complete Edition nie jest grą, a narracyjną opowieścią. Twórcy z polskiego studia Bit Golem przenieśli na ekran wierną interaktywną adaptację opowiadania amerykańskiego pisarza Howarda Phillipsa Lovecrafta i wyszło im to nad wyraz dobrze.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, firmy Feardemic.

Sympatyczny, fajnie animowany antropomorficzny lew (i jego kumpela, można grać we dwójkę na jednym ekranie) przemierza kolejne, bardzo ładnie wyrysowane, bajkowo-kreskówkowe lokacje. Przeciwnicy też jacyś tacy sympatyczni się wydają i ogólnie można powiedzieć, że grając w Nikoderiko: The Magical World sympatycznie spędzicie czas. Skoro więc udało się tę produkcję jednym słowem określić, to wyjaśnijmy jeszcze na wstępie, że opisywana gra to klasyczna zręcznościowa platformówka z różnymi znajdźkami do zebrania. I z zupełnie nieistotną fabułą, która będzie tylko pretekstem do łamania palców na padzie.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od firmy Marchsreiter Communications GmbH.

Żałuję, a zagorzalsi fani boksu i jednocześnie gracze pewnie żałują jeszcze bardziej, że takie produkcje pojawiają się tak rzadko. Undisputed ma swoje wady, ale robi co może, żeby wypełnić lukę w branży elektronicznej rozgrywki. W założeniach produkt Steel City Interactive ma być symulatorem pięściarza, którego prowadzimy przez poszczególne szczeble kariery. Oczywiście są inne tryby, ale to właśnie ten jest fundamentem całej zabawy.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od polskiego oddziału firmy Plaion.

Lubię gry z otwartym światem, ale nie wszystkie. Wielkich molochów na setki godzin unikam, więc gdy trafiłem na Caravan Sandwitch, tytuł od razu wzbudził moje zainteresowanie. Bez olbrzymiej mapy, bez walki, za to z cudowną klimatyczną grafiką, interesującym światem, ciekawą historią, jednym pojazdem i mocnym nastawieniem na eksplorację. Oczekiwania miałem spore i gra trafiła idealnie w moje myślenie życzeniowe.

Grę do recenzji otrzymaliśmy od wydawcy, firmy Dear Villagers.