O wielki pogromco bogów, wybacz mi niewiernemu, bo żyłem w wielkim niczym Thor błędzie. Myślałem, że Ragnarök będzie po prostu takim większym dodatkiem do God of Wara wydanego w 2018 roku. Że będzie tylko więcej tego samego, bez fajerwerków, z nastawieniem na siekanie tysięcy potworów. I zgadza się tylko to ostanie, bo reszta jest gigantycznym argumentem do tytułu gry roku. I nie zamierzam z nikim dyskutować, bo jest to po prostu fakt.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Sony Interactive Entertainment Polska

"Dziś prawdziwych slasherów już (prawie) nie ma"... mógłbym zanucić (ale nie chcielibyście tego słyszeć) obserwując sytuację w tym gatunku. Gier takich jak Bayonetta 3 nie wychodzi ostatnio zbyt wiele. A z czym mi się kojarzy dobry slasher? Na przykład z oskryptowanymi, wyreżyserowanymi scenami akcji czy walki, do tego dochodzi w miarę korytarzowa struktura poziomów (z pewnymi odgałęzieniami) i bardzo dynamiczna rozgrywka, niemalże nie dająca wytchnienia graczowi. W większości Bayonetta 3 realizuje ten scenariusz, choć dodaje też trochę nowych elementów. Ogólnie to świetna produkcja, choć warto, abyście przeczytali ten tekst - bo jednocześnie nie jest to chyba tytuł dla wszystkich.

Grę do recenzji dostaliśmy od dystrybutora Nintendo na Polskę firmy Conquest entertainment a.s.

Call of Duty: Modern Warfare stawia wysoko poprzeczkę przed następcami serii. Bo to mówiąc prosto, ale bardzo szczerze: klasyka gier komputerowych. Modern Warfare oferował nam genialny wątek fabularny, rwącą akcję oraz wręcz filmowe cutscenki. Po latach doczekaliśmy się kontynuacji w postaci Vanguarda, ale lepiej o nim nie wspominać. Na pewno twórcy uwierzyli w swój produkt - bo sam widziałem w Szczecinie i nie tylko reklamy nowego dziecka Activision. Czy to Call of Duty na jakie czekaliśmy? Zastanowimy się nad tym w tej recenzji.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega

Nie sądziłem, że Asobo Studio potrafi przebić pierwowzór. Druga część A Plague Tale z podtytułem Requiem bije jednak jedynkę na głowę, ale to nie jest gra dla każdego. Mimo, że miejscami przebija się światło, to tytuł jest bezwzględnie brutalny, ciężki emocjonalnie i wyjątkowo mroczny, za to w świetny sposób pokazujący międzyludzkie relacje, rodzinne więzi i zachowanie społeczności podczas największego zagrożenia. Po raz drugi przenosimy się do średniowiecza, gdzie Amicia i Hugo walczą o przetrwanie, stawiając czoła tytułowej pladze szczurów i wojskom, które opanowały kraj.

Grę do recenzji pobraliśmy w ramach abonamentu otrzymanego od przedstawiciela marki Xbox.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION

Ależ mam problem z tym tytułem! W główną serię Borderlands grałem, "luzacki" klimat tam panujący jak najbardziej "załapałem", ale przykładowo w poprzednią "filmówkę" w tym uniwersum - tę bez dopisku "new" - nie sprawdziłem. A ponoć była bardzo fajna. Ci, którzy grali, sequelem, czyli recenzowanym właśnie New Tales from the Borderlands są raczej rozczarowani. Ja nie mam tego obciążenia. Ale, co wiecie, z oceną mam problem. Widzę tu całkiem przyzwoity budżet, nie zabrakło starannie wyreżyserowanych scen, co w gatunku jest ultra-ważne - ale sama historia, cóż... i tak nie chcę zbyt wiele o niej pisać, natomiast nie jestem przekonany, czy mi się podobała

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Grało się w pierwszego Mount & Blade'a... i to grało się latami. Nie tylko solo, ale też w grupach ze znajomymi. Powstawały klany, zespoły, drużyny Mount & Blade'a - ta gra zrewolucjonizowała spojrzenie na średniowieczne gry wojenne. Bo przecież mogliśmy brać udział w bitwach na kilkaset jednostek i to bez większych bugów i glitchy. Na kolejną część Mount & Blade trzeba było czekać dekadę. Ja zdążyłem już niestety zapomnieć o poprzedniej... a następna nieco stare kości rozruszała...

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION

Oto kolejna odsłona ultra-hitowej serii strzelanek z widoku z pierwszej osoby. Niezależnie od tego, co powiemy, to już wydawca informuje o gigantycznej sprzedaży i milionach, które mierzą się ze sobą w sieci. Pełnej recenzji najnowszego Call of Duty: Modern Warfare II doczekacie się za tydzień - a teraz garść spostrzeżeń naszego redakcyjnego kolegi Bartka Czetowicza, przede wszystkim z trybu dla jednego gracza. Jak wiadomo, to zawsze wyreżyserowana przygoda w filmowym stylu - i tu twórcy absolutnie nie zawiedli. Szczegóły w naszej rozmowie.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Zabawny pluszak, jedna z ikon marki PlayStation powraca w wersji na PC. Produkcja Sackboy: Wielka Przygoda doczekała się już naszej recenzji na macierzystej konsoli, wtedy Michał Król bez wahania dawał bardzo wysoką notę, tu fragment jego podsumowania "jest fantastyczną, świetnie wykonaną i wciągającą platformówką. Z masą atrakcji, ciekawych rozwiązań, oferującą nieustającą akcję i poznawanie Świata Rzemiosła". Więc co do samej gry wątpliwości nie mamy, ja też bawiłem się świetnie - natomiast pytanie jest zasadnicze: czy równie świetnie udała się konwersja na "blaszaki"?

Grę dostaliśmy od polskiego wydawcy Sony Interactive Entertainment Polska.