Nazywana "Czarnym Aniołem Piosenki", była jedną z największych osobowości polskiej estrady. Zasłynęła z interpretacji wierszy wybitnych poetów: Leśmiana, Tuwima, Baczyńskiego, Goethego i Mandelsztama.

Wykonywane przez nią utwory, jak: "Czarne anioły", "Karuzela z madonnami", "Grande Valse Brillante", "Tomaszów", czy "Groszki i róże" od lat fascynują publiczność w kraju i za granicą.

Koncertowała na scenach całego świata, w Europie, obu Amerykach, Australii i Japonii. Występowała w paryskiej Olimpii, nowojorskiej Carnegie Hall, Chicago Theatre, londyńskim Variety Arts Center.

W 1965 roku śpiewała w Genewie na koncercie z okazji 20-lecia Organizacji Narodów Zjednoczonych. W dorobku artystycznym miała nagrania telewizyjne i fonograficzne, w tym dla Polskiego Radia i rozgłośni zagranicznych.

Zdobyła wiele nagród na polskich i międzynarodowych festiwalach, między innymi w Opolu i Sopocie, a także na Światowym Festiwalu Teatralnym w Arezzo, w Varadero na Kubie, Festiwalu Muzyki i Teatru w Helsinkach i na Festiwal Mondial du Theatre w Nancy.

Została wyróżniona Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis, a w 2010 roku otrzymała Złotego Fryderyka za całokształt osiągnięć artystycznych. Rok później była laureatką Nagrody Specjalnej Programu 1 Telewizji Polskiej dla wybitnej postaci polskiej kultury. W r. 2012 - za całokształt twórczości uhonorowana Doroczną Nagrodą Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Po 2000 roku piosenkarka wycofała się z życia publicznego. W 2015 roku ukazała się książka "Czarny anioł" pióra Angeliki Kuźniak i Eweliny Karpacz-Oboładze. O Ewie Demarczyk opowiadali współpracujący z nią w przeszłości, kompozytorzy - Zygmunt Konieczny i Andrzej Zarycki oraz przyjaciele z Piwnicy pod Baranami.

W 2017 roku artystka została odznaczona Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.

Ewa Maria Demarczyk urodziła się 16 stycznia 1941 roku w Krakowie. Ukończyła tamtejszą Średnią Szkołę Muzyczną w klasie fortepianu oraz Państwową Wyższą Szkołę Teatralną. Współpracowała z krakowskim kabaretem studenckim "Cyrulik".

Debiutowała w 1962 roku w kabarecie Piwnica pod Baranami, wykonując utwór "Karuzela z Madonnami". Rok później zdobyła wszystkie nagrody na Festiwalu Polskiej Piosenki w Opolu. Z Piwnicą rozstała się w 1972 roku.

W 1966 roku wystąpiła z pierwszym samodzielnym spektaklem w Teatrze Kameralnym w Krakowie. W drugiej połowie lat 60. udzieliła się wokalnie w dwóch filmach: "Bariera" Jerzego Skolimowskiego i produkcji "Zbyszek" Jana Laskowskiego, poświęconej tragicznie zmarłemu Zbigniewowi Cybulskiemu. W 1970 roku powstał film muzyczny zatytułowany "Ewa Demarczyk", nakręcony przez Laskowskiego, w formie półgodzinnej rejestracji recitalu artystki.

Artystka współpracowała z kompozytorami, którzy pisali dla niej muzykę do tekstów poetyckich: z Zygmuntem Koniecznym w latach 1962-1966 i Andrzejem Zaryckim - od 1966 do 1985 roku. W latach 1986 -2000 prowadziła Państwowy Teatr Muzyki i Poezji" Teatr Ewy Demarczyk" w Krakowie. W 2001 roku utworzyła też fundację o tej samej nazwie.

Ewa Demarczyk została odznaczona między innymi, Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski i Krzyżem Oficerskim Legii Francuskiej. W 2011 roku otrzymała Nagrodę Specjalną Programu 1 Telewizji Polskiej dla wybitnej postaci polskiej kultury, a rok później - Doroczną Nagrodę Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego za całokształt twórczości.