Wystawa to efekt wyjątkowego, polsko-ukraińskiego projektu Archiwów Państwowych w Polsce oraz ukraińskiej inicjatywy "Mom I see war". Jej tematem przewodnim są rysunki polskich dzieci z roku 1946, będące zapisem ich przeżyć z czasu II wojny światowej, przechowywane w Archiwum Akt Nowych w Warszawie oraz współczesne rysunki dzieci ukraińskich, świadków i ofiar wojny toczącej się obecnie w Ukrainie.

I te rysunki są takie same - mówi rzeczniczka szczecińskiego Archiwum Państwowego Małgorzata Duras.

- Podobieństwo jest ogromne. Dzieci rysują zniszczone domy i szpitale, bombowce, rannych ludzi, rodziny z tobołkami na plecach i rysują mogiły - mówi Duras.

Rysunki są świadectwem tego, że historia niczego ludzkości nie uczy - mówi rzeczniczka szczecińskiego Archiwum Państwowego.

- Te rysunki dzieli prawie 80 lat i nic się nie zmieniło, nie ma żadnej refleksji. Niczego nie nauczyła nas historia. Na wojnie zawsze najbardziej cierpią ci najmniejsi i to jest największa tragedia, kiedy cierpią dzieci. Te dzieci rysują tak naprawdę rzeczy, których w ogóle nie powinny oglądać - mówi Duras.

Wystawę w sierpniu można było oglądać w Szczecinie na Jasnych Błoniach.

Projekt „Mamo, ja nie chcę wojny" został uruchomiony, aby pokazać wojnę oczami ukraińskich dzieci i jeszcze raz zwrócić uwagę światowej społeczności na brutalną inwazję Rosji.