Wystawa kilkudziesięciu obrazów Bogumiły Twardowskiej-Rogacewicz od piątku prezentowana jest w Galerii Kapitańskiej. Artystka w swoim dorobku ma ponad 20 wystaw indywidualnych oraz udział w wielu prezentacjach zbiorowych. Jest również autorką scenografii do spektakli teatralnych. Piotr Machłajewski opisuje twórczość Bogumiły Twardowskiej-Rogacewicz pisząc, że "tworzy przestrzeń przyjazną i otwartą, energetyczną i jednocześnie relaksacyjną. Najbardziej wyraźnym, najmocniejszym z punktu widzenia obserwatora, gestem twórczym Twardowskiej-Rogacewicz wydaje się być właśnie to uwalnianie malarstwa z nadmiaru znaczeń, "podtekstów", z każdej niepotrzebnej narracji. Prace Bogumiły Twardowskiej Rogacewicz pulsują od barw, dostrzec tu można radość i frajdę z takiego sposobu malowania. Artystka jest łagodna i jednocześnie zdecydowana, poprzez swoje obrazy zdaje się twierdzić, że nikomu nic nie musi udowadniać, że jest świadoma swojej wartości. Jej twórczość posiada właściwości terapeutyczne, zarówno dla odbiorcy, jak i dla niej samej. Jest bezpretensjonalna i szczera, daje możliwość wyciszenia oraz przestrzeń do wejrzenia w swoje wnętrze".

W szczecińskiej filharmonii można oglądać jedyną w swoim rodzaju wystawę o Szczecinie. Obrazy dla i o mieście stworzone specjalnie przez 22 uznanych i cenionych twórców i młodych, utalentowanych artystów z całej Polski (od Krakowa przez Łódź, Warszawę, Poznań po Gdańsk). Zgromadzone na wystawie prace pokazują z czym najczęściej kojarzony jest Szczecin, jakie są tu miejsca szczególne i które realizowane projekty w mieście są zauważane w Polsce. Różne punkty widzenia, ciekawe projekty i techniki plastyczne od hiperrealizmu do abstrakcji opowiadają, prowokują, inspirują do dyskusji o mieście jako miejscu do życia. Poziom 4 można odwiedzać przed koncertami i w każdą niedzielę 10.00 - 16.00.

W Galerii Kapitańskiej można oglądać wystawę malarstwa Marii Bereźnickiej-Przyłęckiej - absolwentki Wydziału Tkaniny Dekoracyjnej i Użytkowej Akademii Sztuk Pięknych w Łodzi.

... z szufladami pełnymi błękitnych wspomnień, delikatnych wzruszeń, barwnych chwil i wszystkich odcieni wspomnień.

To wszystko zamknięte w 30 obrazach, będących swoistym notatnikiem ostatnich trzech lat. Blogiem zachwytów i zamyśleń. Malowane w technice akrylu, gdzie przezroczystość plam kontrastuje z namacalnymi fakturami. Wszystko podporządkowane ŚWIATŁU - którego wciąż tak potrzebujemy - aby żyć. Swoje prace prezentowała dotychczas na 30 wystawach indywidualnych w Polsce, Niemczech, Francji, Austrii, Czechach i USA. Brała również udział w ponad 40 wystawach zbiorowych środowiska plastycznego Gliwic, Opola i Raciborza, a także w licznych plenerach krajowych i zagranicznych m.in. w Grecji, Francji, Słowacji i na Ukrainie. Jako jedna z czwórki artystów reprezentowała Okręg Gliwicki na wystawie "Nowe Otwarcie" w Warszawie - wystawie zamykającej 100-lecie działalności ZPAP i otwierającej nowe stulecie. Prace w zbiorach prywatnych na całym świecie oraz w muzeum w Gliwicach i w Raciborzu.

Jacek Bunsch, autor koncepcji wystawy, jeden z najbardziej interesujących twórców polskiego teatru współczesnego, pochodzi z rodziny, w której kolejne pokolenia układają się w szereg osób utalentowanych artystycznie. Matka Krystyna była poetką i malarką. Ojciec Franciszek malarzem i grafikiem, twórcą o metaforycznym spojrzeniu na rzeczywistość. Na wystawie w Galerii Północnej Zamku Książąt Pomorskich w Szczecinie zaprezentowano dzieła kolejnych generacji wybitnie uzdolnionej Rodziny Bunschów: Jacka Bunscha (instalacja multimedialna - projekcje spektakli), Adama Bunscha (malarstwo i projekty witraży), Karola Bunscha (dzieła literackie, m.in. rękopis "Dzikowego skarbu" z 1943 roku), Alego Bunscha (projekty scenografii i lalek teatralnych), Alojzego Bunscha (rzeźba), Franciszka Bunscha (grafika, rysunek, tempera), Krystyny Bunsch-Gruchalskiej (malarstwo, grafika, tempera). Dzieła prezentowane na wystawie zostaną udostępnione ze zbiorów muzeów, teatrów oraz kolekcji prywatnych.

Nowa wystawa stała zbiorów Działu Kultur Pozaeuropejskich Muzeum Narodowego w Szczecinie poświęcona jest afrykańskiemu teatrowi lalek – zjawisku mocno zakorzenionemu w tradycji wielu społeczności zamieszkujących Czarny Kontynent. Lalki pełnią różne funkcje w społecznościach afrykańskich. Wspierają zmagania z bezpłodnością kobiet, zapewniają też urodzaj ziemi. Biorą udział w rozstrzyganiu lokalnych konfliktów, pomagają wydawać wyroki, występują w obrzędach wróżbiarskich, służą pomocą w przepowiadaniu przyszłości. Pełnią też ważne funkcje w magii terapeutycznej, rytuałach inicjacyjnych, kulcie przodków, obrzędach pogrzebowych. Spełniają role pośredników pomiędzy bogami, przodkami a ludźmi, którzy zmagają się z przeciwnościami losu. Przez swoje zdolności do ożywania, lalki są nieustannie zawieszane pomiędzy życiem a śmiercią. Mogą również służyć po prostu rozrywce. Przybierają bardzo różne formy, rozmiary – od naprawdę małych do ogromnych, obsługiwanych przez kilku lalkarzy.

W Starej Rzeźni można oglądać prace Katarzyny Nowak i malarstwo Krzysztofa Kłapkowskiego. Wystawa zatytułowana jest "Zaproś mnie do siebie". Nowak prezentuje cykl prac opowiadających o kobietach, ich pięknie, wrażliwości i sile. Często przedstawienia figuratywne stanowią pretekst do poszukiwania doskonałej syntetycznej formy. Materiałem najczęściej wybieranym przez rzeźbiarkę jest glina, na pozór jednolita masa, z której powstaje zaskakująco niepowtarzalna forma. Dla podkreślenia charakteru prac artystka stosuje kolorowe szkliwa. Krzysztof Kłapkowski to artysta wszechstronny. W jego obrazach widać wyraźnie proces twórczy. Na płótnach pojawiają się zapiski, notatki, kody będące materią, na której artysta buduje kompozycję malarską, tworząc w ten sposób obraz o nieskończonej możliwości interpretacji formy i treści. Płótno, akryl i olej to materiały, po które artysta sięga najczęściej.