Ina Benita - aktorka, scenarzystka i autorka tekstów piosenek - przez Niemców oskarżana o współpracę z polskim podziemiem i więziona na Pawiaku, przez Polaków oskarżana o kolaborację z Niemcami.

Według wielu historyków filmu krótka kariera aktorska Iny Benity była jedną z najbardziej fascynujących w dwudziestoleciu międzywojennym. Benita grała w komediach, m.in. "Jaśnie pan szofer", "Ja tu rządzę" czy "Dwie Joasie" oraz dramatach np. w jednym z pierwszych filmów Aleksandra Forda "Ludzie Wisły". Aktorka miała reprezentować Polskę na pierwszym festiwalu filmowym w Cannes, który zaplanowano na wrzesień1939 roku. Polskę miał reprezentować m.in. film z jej udziałem "Czarne diamenty". Festiwal odwołano z powodu wybuchu wojny.

Od czasu zakończenia II wojny światowej sądzono, że Benita razem z maleńkim synkiem (urodzonym na Pawiaku) zginęła w kanałach podczas Powstania Warszawskiego. Okazało się jednak, że przeżyła wojnę i zmarła w 1984 roku w USA. Dlaczego ta popularna aktorka postanowiła zniknąć? Na jej ślad w 2018 roku trafił dziennikarz Marek Teler. W oparciu o nieznane dotychczas źródła, w swojej najnowszej książce, odkrywa on tajemnicę życia Benity i powojenne losy artystki.

Z autorem książki "Zagadka Iny Benity. AK-torzy kontra kolaboranci" rozmawiała Joanna Skonieczna. Książka ukazała się 2 czerwca.

Czy słucha nas ktoś, kto w dzieciństwie poznawał świat z Tomkiem Wilmowskim? Jeśli tak, to mamy dobrą wiadomość. Po ponad 60 latach od premiery pierwszej części, do rąk czytelników trafił dziesiąty tom cyklu Alfreda Szklarskiego pt. "Tomek na Alasce". Kontynuacji, sprzedanego w ponad 10 milionach egzemplarzy, cyklu przygód Tomka, podjął się antropolog Maciej Dudziak.

Jak zapewnia wydawca: „Tomek na Alasce” to kwintesencja tego, co czytelnicy pokochali w powieściach Szklarskiego – charyzmatyczni bohaterowie, odległe lądy oraz przygoda. Tomek, kapitan Nowicki oraz Sally przybywają na Alaskę tym razem jako uczestnicy wspólnej naukowej wyprawy amerykańskiego uniwersytetu w Chicago oraz Brytyjskiego Towarzystwa Geograficznego. Wyprawę finansuje znany milioner i filantrop – John Davison Rockefeller. Na miejscu okazuje się jednak, że wcześniejsza grupa geologów i kartografów, do której mieli dołączyć Polacy, zniknęła bez śladu w tajemniczych okolicznościach... Tomek, Sally oraz kapitan Nowicki ruszają na północ z wyprawą ratunkową.

Z Maciejem Dudziakiem rozmawiała Joanna Skonieczna.

W szczecińskim Wydawnictwie Granda ukazała się pierwsza książka Beaty Zuzanny Borawskiej - "Sama siebie nie pamiętam". Opowiadania, które często przybierają kształt próz poetyckich, wspomnień, podkreślają podziały na to, co męskie i kobiece, zwracają uwagę na cielesność, a przede wszystkim pamięć ciała. Natomiast kartki z dziennika to już wielomiesięczny, fragmentaryczny zapis zmagań z Alzheimerem, które nie pozbawione są trudnych przeżyć, przykrych niespodzianek losu, jak i humoru.

Jak zauważa Eliza Kącka "to nie tylko książka o chorobie. To książka o niemocy języka, o języku kalekim. Nie tylko wówczas, gdy choroba zjada słowa i sensy. Bo przecież nasz język bezsilny jest wobec naszych odkryć, zachwytów, wobec Innego, wreszcie: naszego ciała, które nie daje się – mówiąc Białoszewskim – wyjęzyczyć. Stąd ucieczka w obraz, próba znalezienia w nim sojusznika. Albo: chwiejnej kładki nad przepaścią niewypowiadalnego".

W ocenie Ingi Iwasiów, "zanikająca komunikacja jest jedyną, którą można zaobserwować. Opowiadająca tworzy jednocześnie zapis własnej obserwacji życia oraz refleksji na temat kobiecości. Oscylowanie pomiędzy tym, co można zgłębić, a tym, co widoczne, lecz nieprzeniknione, tworzy kolaże. Tekstowe i wizualne, włączone do książki".

Szczecin, a właściwie Stettin, tuż przed wybuchem I wojny światowej. Miasto staje się jednym z najnowocześniejszych w ówczesnych Niemczech. Zamożni przemysłowcy budują nowoczesne wille, fabryki i domy towarowe. Jedni się bogacą a inni tracą fortuny. W takim mieście rozpoczyna się akcja najnowszej książki Agnieszki Gładzik.
To kolejna powieść autorki, której akcja rozgrywa się w naszym mieście. Agnieszka Gładzik interesuje się przede wszystkim historią Niemiec i Szczecina. Znak Gryfa to jej czwarta powieść, inne tytuły autorki to "Pomorzanie", "Republika" i "Daleko od morza".
Autorka "Znaku Gryfa" jest anglistką, wychowała się w Szczecinie, obecnie mieszka w Gdańsku.

Wszystko zaczyna się na ławce z widokiem na szczecińską Łasztownię. Przyjaźń, dzięki której jeden z bohaterów przestaje wegetować, a zaczyna żyć. Jak napisał we wstępie do książki "Ławka" jej autor, Sławomir Sikora: „Bohaterowi książki podarowałem trochę z mojego życia. Mamy podobne ulubione potrawy, słuchamy tej samej muzyki, nawet nosi moje niedoszłe imię. Na szczęście Sebastian to nie ja, a cała fabuła jego życia jest fikcją. Jeśli pozwoliłem przeżyć mu „coś mojego”, to tylko i wyłącznie na jego sposób”.
Sławomir Sikora jest teologiem i duchownym luterańskim, a także maratończykiem oraz organizatorem Ekumenicznych Biegów Charytatywnych w Szczecinie. Debiutował w 2014 roku tomikiem poezji „Myśli w biegu”. O jego debiucie prozatorskim i o misji własnej twórczości ze Sławomirem Sikorą rozmawia Agata Rokicka.

Wkrótce nakładem Wydawnictwa Forma ukaże się kolejny tom poetycki Piotra Michałowskiego - poety, eseisty, literaturoznawcy, krytyka literackiego i teatralnego, profesora Uniwersytetu Szczecińskiego.
Zbigniew Chojnowski rekomenduje tę książkę tak: "Michałowski najpierw w swoich ekfrazach odsłania zagadki malarstwa. Nie rozwiązuje ich raz na zawsze. Znajduje się jednocześnie na zewnątrz i wewnątrz obrazów. Malarskie sensy wciąż się przesuwają i odsuwają. Wyzwala się dramatyzm patrzenia-przeżywania-poznawania. Poeta przekracza „(b)ramy”. [...] W kolejnych ciągach wierszy poeta rozlicza się ze swoją epoką, dzielącą się na okres Polski Ludowej, transformacji ustrojowej, a wreszcie pandemii. Michałowski przypomina się jako mistrz miniatur lirycznych. Odsłania swój sceptycyzm: „Póki trwa moja przyszłość, zawsze będę tracił”. Ale wciąż wierzy w czytelnika. Zaprasza do współuczestnictwa w świecie sztuki słowa atakowanym przez nicość".

Z Piotrem Michałowskim rozmawia Konrad Wojtyła.

Tysiące spotkań z autorami i aktorami, specjalne książkowe wydawnictwa i konkursy literackie - to tylko jedne z najważniejszych działań, które od 20 lat towarzyszą kampanii "Cała Polska Czyta Dzieciom".

"Czytaj dziecku 20 minut dziennie. Codziennie!" - to jedno z najbardziej rozpoznawalnych haseł akcji społecznej w Polsce. Kampanię od 1 czerwca 2001 roku prowadzi założona w 1998 roku Fundacja "ABCXXI - Cała Polska Czyta Dzieciom". Akcja to sposób na pokazanie, jak zabawne i ważkie jest czytanie dzieciom. Fundacja organizuje także Konkurs Literacki im. Astrid Lindgren na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży, programy edukacyjne dla szkół: "Wychowanie przez czytanie" oraz "MĄDRZY CYFROWI", czy rozdawana w szpitalach położniczych książka dla noworodków i ich rodziców "PIERWSZA KSIĄŻKA MOJEGO DZIECKA".

W akcję angażowali się wybitni polscy aktorzy, jak Artur Barciś czy Michał Żebrowski. Swoimi działaniami polska fundacja zainspirowała też innych, m.in. w Czechach powstał program "Celé Česko čte dětem" pod patronatem Vaclava Havla.

Z okazji 20-lecia kampanii Cala Polska Czyta Dzieciom jeszcze do jutra (3 maja 2021) można głosować na najlepszą książkę dla dzieci:

www.calapolskaczytadzieciom.pl/plebiscyt.

Wśród wielu tytułów są też te związane ze Szczecinem, np. "Żółte kółka. Mam na imię Inna" Elizy Piotrowskiej.

Z założycielką i prezeską Fundacji Ireną Koźmińską rozmawiała Joanna Skonieczna.