Właśnie mija 22 rocznica śmierci Heleny Majdaniec, jednej z najsłynniejszych Szczecinianek.

Polska wokalistka bigbitowa, nazywana „królową twista” od 1968 mieszkała we Francji. Jednak przez wszystkie lata pobytu w Paryżu przyjeżdżała do Polski, do Szczecina. To tu biło jej serce, to tu przedwcześnie odeszła.

W Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu powstaje wystawa, na której będzie można oglądać niebieska suknię Heleny Majdaniec z lat 90-tych XX wieku. Widać charakterystyczne, niezwykle modne falbany i świecącą fakturę materiału. Helena znała się na modzie i często wyznaczała w niej trendy.

Rafał Podraza odwiedził nasze studio i opowiada o szczegółach przekazania przez rodzinę sukni do Muzeum.

Opowieść o człowieku, który nadał kształt dzisiejszemu Szczecinowi, od kilku dni podbija internet.
Film „Johannes Quistorp" to produkcja w którą zaangażowało się wiele osób. Całość zrealizowała dziennikarka Helena Kwiatkowska, za dźwięk odpowiadał Dariusz Kabaciński, za zdjęcia Bartosz Jurgiewicz, inicjatorką działań była Dorota Pundyk, a w postać XIX wiecznego przedsiębiorcy i filantropa wcielił się aktor Konrad Pawicki.

Bohater filmu „Johannes Quistorp" był przedsiębiorcą i filantropem. Założył m.in. fabrykę cementu portlandzkiego w Lubinie oraz cegielnię parową na Skolwinie. Był także założycielem spółki budowlanej i inicjatorem powstania nowych dzielnic Szczecina. Majątek, który zdobył przekazywał na cele charytatywne, także na rozwój Szczecina. Właśnie rodzinie Quistorpów Szczecin zawdzięcza miedzy innymi Pogodno, Łękno, Park Kasprowicza, Jasne Błonia, Syrenie Stawy.

Quistorp też fundatorem zakładu opiekuńczego „Bethanien" dla osób w podeszłym wieku. Otwarcie kompleksu, przy obecnej ulicy Wawrzyniaka, nastąpiło w listopadzie 1869 roku. Johannes zmarł 9 maja 1899 roku. Członkowie rodu Quistorpów zostali pochowani na cmentarzu utworzonym na terenie tego zakładu.

Film zrealizowano w ramach projektu „Johannes Quistorp - przedsiębiorca i filantrop. Odkrywanie historii biznesu zaangażowanego społecznie na Pomorzu Zachodnim" i został sfinansowany ze środków publicznych z programu Interreg.

Koncerty Prezydenckie stały się już w Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza tradycją. W tym roku melomani usłyszeli z Prezydentem Szczecina muzykę z wielkich hollywoodzkich produkcji. Na program piątkowego i sobotniego koncertu, 5 i 6 stycznia złożyły się utwory Victora Younga do filmu „Samson i Dalila”, Tańce symfoniczne z musicalu „West Side Story” Leonarda Bernsteina oraz słynna „Błękitna Rapsodia” George'a Gerhwina.

Solistą noworocznych spotkań był Aleksander Dębicz – nie tylko mistrz klawiatury, ale także kompozytor muzyki teatralnej i filmowej. Trudno w Polsce znaleźć lepszego interpretatora znanej Rapsodii Gershwina. Jego talentem zachwycają się nie tylko najbardziej prestiżowe sale koncertowe na świecie, ale także doskonałe wytwórnie płytowe. Wśród nich choćby Warner Music Poland, a od tego roku znakomita Warner Classics & Erato skupiająca wielu wybitnych artystów. Przy okazji warto wspomnieć, że zarejestrował już albumy ze znanymi, m.in. kontratenorem Jakubem Józefem Orlińskim, wiolonczelistą Marcinem Zdunikiem, gitarzystą Łukaszem Kuropaczewskim, by wymienić tylko kilku. Ciąg dalszy nastąpi...

Absolwent Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w klasie prof. Elżbiety Tarnawskiej koncertuje z ogromnym powodzeniem po obu stronach globu, m.in. w Austrii, Francji, Niemczech, Rumunii, Turcji, Włoszech, Stanach Zjednoczonych i naturalnie w Polsce, prezentując zarówno własną twórczość, jak i muzykę klasyczną. W 2022 roku z Polską Orkiestrą Radiową pod dyrekcją Michała Klauzy prawykonał dedykowaną mu Symfonię koncertującą Macieja Małeckiego.

Aleksander Dębicz zdobył wiele prestiżowych nagród; m.in. w 2013 roku zwyciężył w Transatlantyk Instant Composition Contest, jedynym na świecie konkursie symultanicznej improwizacji do filmu. W 2022 wygrał międzynarodowy konkurs Bridgerton Scoring Competition, organizowany przez firmę Spitfire Audio. Jego muzyka do fragmentu serialu Netflixa „Bridgertonowie” została uznana za najlepszą spośród zgłoszonych czterech tysięcy.

Do jednego z największych, jak dotąd, swoich autorskich przedsięwzięć zalicza najnowszy album „Sideways” (2022), na który skomponował utwory m.in. na kwintet dęty i orkiestrę smyczkową. Na albumie zawarł także oryginalne interpretacje klasycznych dzieł Johanna Sebastiana Bacha i George’a Gershwina.

‍

W Szczecinie z Orkiestrą Symfoniczną Filharmonii pod dyrekcją Rune Bergmanna brawurowo wykonał Rapsodię Gershwina, a na bis zagrał własną kompozycją Toccata 1 inspirowaną muzyką Jana Sebastiana Bacha oraz hip-hopem.

To wyjątkowy Artysta, który tak jak nietuzinkowo przedstawia siebie na scenie, tak również zajmująco mówi o swoim miejscu w muzyce. Polecam gorąco spotkanie z Aleksandrem Dębiczem.

Weronika Włodarczyk swoją artystyczną drogę rozpoczynała od turniejów tańca towarzyskiego oraz uczestnictwa w koncertach i pokazach kołobrzeskiego Zespołu Wokalno-Tanecznego „Tirlitonki”, w którym tańczyła i śpiewała przez 12 lat. Ukończyła Szkołę Muzyczną w Kołobrzegu w klasie fortepianu. Po maturze rozpoczęła studia wokalne w Akademii Sztuki w Szczecinie w klasie śpiewu solowego prof. Sylwii Burnickiej-Kalischewskiej.

Mimo, że śpiewa klasycznie zaledwie cztery lata, to jest laureatką licznych międzynarodowych konkursów wokalnych, m.in. w Toronto, Rzymie, Nowym Jorku, Austrii i na Cyprze. Śpiewała już z wieloma orkiestrami, m.in. Filharmonii Koszalińskiej Filharmonii pod dyrekcją Jakuba Chrenowicza, Preußisches Kammerorchester Prenzlau prowadzonej przez Jürgena Brunsa i Uniwersytetu im. Justusa Liebiga z Gießen pod batutą Stefana Ottersbacha. Była też gorąco oklaskiwana w prestiżowej sali koncertowej – Królewskim Concertgebou w Amsterdamie.

Ostatnio odniosła kolejny międzynarodowy sukces. Podczas 41 International Music Competition Bonn GRAND PRIZE VIRTUOSO, w którym uczestniczyło ok. stu młodych artystów z najdalszych zakątków globu, przyznano jej pierwszą nagrodę, Złoty Medal za wykonanie dwóch arii Cherubina z opery „Wesela Figara” Wolfganga Amadeusza Mozarta, „Voi che sapete” i „Non so piu”, oraz słynnej arii Orfeusza „Che faro senza Euridice” z opery „Orfeusz i Eurydyka” Christopha Willibala Glucka. Za te interpretacje, dodatkową nagrodą była możliwość wystąpienia na Koncercie Laureatów w jednej z najbardziej renomowanych sal koncertowych w Europie – w Beethoven Haus w Bonn w Niemczech.

Polecam spotkanie z Weroniką Włodarczyk i wysłuchanie w jej wykonaniu arii Orfeusza „Che faro senza Euridice” z opery „Orfeusz i Eurydyka” Christopha Willibala Glucka z towarzyszeniem pianisty z Gruzji, Misho'y Kandashvili.