Przez „The Economist” uznana za jedną z najlepszych książek roku. Opowiada historię potęgi dynastii Guccich oraz jej niezwykły upadek. W Polsce książka „Dom Gucci. Potęga mody, szaleństwo pieniędzy, gorycz upadku” od wielu tygodni jest na pierwszych miejscach list bestsellerów.
W listopadzie na ekranach kin ma się pojawić film na podstawie opowieści Sary Gay Forden. W obrazie Ridleya Scotta wystąpią m.in. Lady Gaga i Adam Driver. Będzie to przede wszystkim historia upadku tej luksusowej marki i morderstwa wnuka założyciela firmy Maurizia Gucciego. Za zlecenie zabójstwa, na 29 lat, skazano jego byłą żonę Patrizię Reggiani Martinelli.

"Dom Gucci. Potęga mody, szaleństwo pieniędzy, gorycz upadku" to świetnie napisana historia jednej z największych marek modowych na świecie. Otwiera ją Guccio Gucci, syn florenckiego kapelusznika, który 100 lat temu stworzył swój pierwszy butik z galanterią skórzaną. Jak udało mu się później odnieść sukces i dlaczego rodzinne konflikty doprowadziły firmę, z charakterystycznym logo GG, do upadku?

O książce i filmie z wydawcą Hanną Mirską-Grudzińską z Wydawnictwa Marginesy, rozmawiała Joanna Skonieczna.

Jaki był widok z okna domu, w którym urodził się Czesław Miłosz? Jaka jest Lubeka, po której wąskich uliczkach biegał mały Tomasz Mann? Ile kiczu jest w Macondo? O tym wszystkim w książce "Domy pisarzy" opowiada Marzena Mróz-Bajon. Autorka dotarła do miasteczka Aracataca w Kolumbii, w którym tworzył Gabriel García Marquez. Odnalazła dom w którym urodził się Leonardo da Vinci i dom Vargasa Llosy w Limie. Podróż śladami wielkich literackich twórców rozpoczęła wiele lat temu, przez cały czas zbierając opowieści i niezwykłe, pełne prawdy i światła, fotografie. Wydana właśnie książka „Domy pisarzy” to opowieść o pierwszych kilkunastu autorach, historie innych literackich domach znajdą się w kolejnym tomie.
Z Marzeną Mróz-Bajon rozmawiała Joanna Skonieczna.

"Uczniowie Hipokratesa. Doktor Anna" to kolejna książka Ałbeny Grabowskiej o historii medycyny. Jest to, oparta na faktach, opowieść o pierwszej polskiej lekarce Annie Tomaszewicz-Dobrskiej.

Tomaszewicz była lekarzem ginekologiem, zajmowała się położnictwem i pediatrią. Zakładała pierwsze w Polsce szpitale ginekologiczno-położnicze dla niezamożnych kobiet. Jako pierwsza w Warszawie przeprowadziła też operację cięcia cesarskiego.
Jej droga do sukcesu była jednak bardzo wyboista, po skończeniu studiów w Wiedniu i obronie doktoratu, polskie środowisko naukowe nie chciało przyznać jej zgody na wykonywanie zawodu lekarza. Lekarze nie zgadzali się na nostryfikacje jej dyplomu, ponieważ była kobietą. W obronie Anny Tomaszewiczówny na łamach warszawskiej prasy wypowiadał się m.in. Bolesław Prus.

O sytuacji pierwszych lekarek, zarówno w Polsce jak i na świecie, opowiada w swojej najnowszej książce Ałbena Grabowska. „Uczniowie Hipokratesa. Doktor Anna” to książka, która ukaże się 11 sierpnia.

Autorka książki "Uczniowie Hipokratesa. Doktor Anna" jest pisarką i lekarzem neurologiem. Popularność przyniosła jej przede wszystkim powieść opisująca historię rodziny Winnych. Ekranizacja "Stulecia Winnych" od kilku lat przyciąga przed telewizory kilka milionów widzów. Czwarty sezon serialu powinien pojawić się na ekranach TVP już wiosną 2022 roku. Zdjęcia do filmu mają rozpocząć się jeszcze w sierpniu.

W jakich okolicznościach Jan Kiepura poznał swoją żonę Martę Eggerth, dlaczego piosenka "Ten wąsik" wywołała międzynarodowy skandal polityczny i jak to się stało, że Pola Negri nie zaśpiewała pewnego znanego szlagieru? O tym m.in. w swojej najnowszej książce "Tango Notturno" pisze Rafał Podraza.
Książka to krótkie historie kilkunastu przebojów śpiewanych w dwudziestoleciu międzywojennym. Wśród nazwisk artystów pojawiają się m.in. Mieczysław Fogg, Loda Halama, Aleksander Żabczyński czy Wiera Gran.

Z Rafałem Podrazą rozmawiała Joanna Skonieczna.

Uwielbia czytać książki, grać na fortepianie, akordeonie i harmonijce ustnej. Lubi też malować i projektować grafikę. Jej największą pasją jest jednak pisanie, stąd jej dewiza życiowa: "dzień bez pisania, to dzień stracony". Mowa o Weronice Kowalskiej, 18-letniej szczeciniance, uczennicy Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego im. św. Maksymiliana Marii Kolbego.
Najpierw były opowiadania, później książki. Dziś ma na koncie pięć tytułów. Najnowszy "Red & Green" zadedykowała tacie, dzięki któremu zaczęła pisać. Z młodą pisarką rozmawia Paweł Szewłoga.

Jak bardzo miejsce w którym żyjemy tworzy naszą tożsamość? Odpowiedzi m.in. na to pytanie szuka Piotr Oleksy - autor książki "Wyspy odzyskane. Wolin i nieznany archipelag".
Książka to zbiór historii, artykułów i felietonów dotyczących ludzi związanych z polskimi wyspami: Uznam i Wolin. Jest w niej miejsce zarówno na opowieść o Niemcach, którzy mieszkali na wyspach przed II wojną jak i o Polakach, którzy przyjechali tu po 1945 r. Jest miejsce dla rybaka Siwego Flaka i niemieckich rybaków, którzy Polaków uczyli rybaczenia. Są bezpośrednie relacje świadków tego co wydarzyło się w latach 50. XX wieku i opowieści ich wnuków o współczesnych przeżyciach mieszkańców Świnoujścia czy Międzyzdrojów.

Piotr Oleksy urodził się w 1986 roku, dzieciństwo spędził na Wolinie we wsi Lubin, do liceum dopływał każdego dnia świnoujskim promem. Oleksy to historyk i publicysta, od ponad dekady podróżujący po Europie Środkowej i Wschodniej, obserwujący, jak tworzą się nowe tożsamości. Pracuje na Wydziale Historii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Od kilku lat bada, opisuje i promuje właśnie powojenną historię wysp Wolin, Uznam i Karsibór, rozwijając platformę Archipelag Pamięci (archipelag.edu.pl). Jest także autorem książki "Naddniestrze. Terror tożsamości.", za którą otrzymał nominację do Nagrody „Ambasador Nowej Europy”.

Z dr. Piotrem Oleksym rozmawiała Joanna Skonieczna. Książka „Wyspy odzyskane. Wolin i nieznany archipelag” ukazała się 9 czerwca nakładem wydawnictwa "Czarne".

Michel Houellebecq dał się poznać światu jako poeta w 1988 roku, gdy w 14. numerze "La Nouvelle Revue de Paris" opublikował 5 wierszy pod wspólnym tytułem Quelque chose en moi. Pełnoprawny zbiór La Poursuite du bonheur ukazał się tuż po wydaniu eseju o twórczości Howarda Phillipsa Lovecrafta (1991) i wciąż przed Poszerzaniem pola walki (1994) i Cząstkami elementarnymi (1998), które przyniosły mu światowy rozgłos. Wbrew tym, którzy zwykli sądzić, że domeną francuskiego pisarza jest proza, Houellebecq sukcesywnie notował kolejne wiersze, które gromadzono w tomach: La Peau, La Ville i Le Sens du combat.

Poetycka twórczość Houellebecq'a przez lata pozostawała w Polsce nieznana, a incydentalnie próby translatorskie przechodziły bez echa. Nakładem Wydawnictwa W.A.B ukazał się właśnie długo oczekiwany wybór wierszy. Autorami przekładów są znakomici tłumacze: Maciej Froński i Szymon Żuchowski.

Houellebecq zapatrzony w Baudelaire'a i klasyków francuskiej poezji (co widać w misternej konstrukcji wierszy) zdaje się jednak wciąż powielać gest Louisa-Ferdinanda Céline'a z Podróży do kresu nocy. Obaj - co zauważał Denis Demonpion - lamentują nad światem, który "oszalał w swym opętańczym biegu, nad światem galopującej urbanizacji, niewolniczej produkcji, nad światem, który przestał dbać o zadowolenie i wygodę" stając się kolejnym rajem utraconym.

Tym, co nadaje sens i cokolwiek ocala, jest miłość, choć i ona - pożądana i podejrzana zarazem - nie gwarantuje spodziewanej konsolacji. Podmiot tych wierszy jawi się jako pogodzony ze swoim niepogodzeniem i zarazem wciąż niezaspokojony w swym niepokoju.

Posłuchaj rozmowy Konrada Wojtyły z Maciejem Frońskim i Szymonem Żuchowskim.